Lord Belial – Nocturnal Beast
Regain records, 2005
Lord Belial volg ik al sinds hun debuut Kiss The Goat uit 1995. Ik was destijds nog niet zó verschrikkelijk onder de indruk moet ik zeggen. De sterke pakkende black metal was wisselend van niveau en kon eigenlijk net niet mee met de oneindige stroom aan kwaliteits black metal releases in deze periode. De band kende eigenlijk zijn hoogtepunt in 1997 toen Enter The Moonlight Gate het maanlicht zag. Een ijzersterk album, dat misschien qua teksten niet zo sterk was, maar die mij in ieder geval muzikaal nooit verveeld heeft. Nog steeds wordt ie hier nog wel eens in de cd-speler geschoven om nummers als Path of Endless Horizons of Lamia ouderwets door de speakers te laten knallen. Nou moet ik zeggen dat het me nu een stuk minder doet dan toen, maar een bepaalde nostalgische waarde hecht ik er nog steeds wel aan. De opvolger Unholy Crusade kon er overigens ook prima mee door, met als hoogtepunt natuurlijk het schitterende nummer Divide et Impera.
Daarna was het mis. Angelgrinder werd door mij, overtuigd van de kwaliteiten van deze Zweden, blind gekocht, maar dat bleek een enorme misstap. Een verschrikkelijk gedrocht van een plaat die vooral op productioneel vlak ernstig tekort schiet. Hoe diep kan een band zinken…eeuwig zonde. Maar goed, met Seal of Belial van vorig jaar werd dit alweer redelijk goed gemaakt en liet de band zich van een wat meer volwassen kant horen. De composities waren weer van goeie kwaliteit en hoewel het tempo wat omlaag geschroefd was, was dit weer een stap in de goede richting. Toch kan ik er lang niet meer zoveel van genieten dan van eerder werk van de band.
Zo, genoeg gelul over de geschiedenis. De gebroeders Backelin zijn terug met een nieuw werkstuk: Nocturnal Beast. Ik verwachtte eigenlijk een lichte omslag (er is immers zelfs een nieuw logo gekozen), maar ook op deze nieuwe plaat ligt het tempo over het algemeen laag en gaat de band dus verder waar het bij Seal of Belial ophield. Slepende melodieuze gitaarpartijen, een fijne, diepe, bassige maar simpel gehouden productie en de typische strot van zanger Thomas maken dit album erg aangenaam om naar te luisteren. Vooral de gitaarpartijen kan ik erg goed waarderen, omdat deze uiterst subtiel zijn ingespeeld en een mooi, warm geluid hebben. Vooral de riffs in het nummer Demonic Possession doen mij wel wat.
Het nadeel echter is dat na een nummer of zes/zeven m’n aandacht licht begint te verslappen. De nummers worden wat meer van hetzelfde en m’n oren schreeuwen om iets meer afwisseling. Op zich wordt er best veel van tempo gewisseld (ook voorzichtige blastpartijen blijven niet achterwege), maar sommige nummers zijn toch net iets te saai om de kwaliteit van het album te kunnen waarborgen en dat is erg jammer. Nu kabbelt het album gezapig richting einde en staat er, zonder dat ik er erg in heb, weer het aantal tracks en de totale speelduur op m’n display.
Gelukkig heeft de band zich in ieder geval weer aardig herpakt na het Angelgrinder debacle want ik had de band toen eigenlijk al afgeschreven. Nocturnal Beast is een aangenaam album dus, dat over het algemeen lekker wegluistert, niets meer, niets minder. Op zich heeft de band wel een vrij originele sound gevonden, maar met Enter the Moonlight Gate en Unholy Crusade in m’n achterhoofd had ik toch wel iets meer verwacht. Toch een compliment voor het doorzettingsvermogen van deze verder prima band.
Tracklist:
- Invocation of the 68th Demon (Intro)
- Succubi Infernal
- Demonic Possession
- Desolate Passage
- Nocturnus
- Insufferable Rituals
- Monarchy of Death
- Fleshbound
- Spiritual Damnation
- Indoctrination of Human Sorrow
- Deathmarch (Outro)
Line-up:
- Thomas Backelin – guitars, vocals
- Anders Backelin – bass
- Micke Backelin – drums
- Hjalmar Nielsen – guitars
Links: