De smeerpijpen van Lividity, wie kent ze niet? In een vorig leven zag ik ze ooit eens in De Bosuil te Weert. Ik kan me daar niet veel van herinneren na al die jaren, maar dat heeft zeker niet aan Lividity gelegen. Enfin, Lividity staat al jaren bekend om teksten die een normaal denkend mens niet serieus kan nemen. Maar waarvan we met een gerust hart mogen vaststellen dat het entertainmentgehalte sky high is. Zo ook bij hun nieuwste worp Perverseverance genaamd. Wat dat betreft is er niet veel verandering ten opzichte van voorganger To Desecrate And Defile zoals collega Bart in zijn recensie omschreef. Bij het lezen van de albumtitel en de tracktitels heb je geen academische graad in de Engelse taal nodig om te begrijpen waar dit over gaat. Want zeg nou zelf, titels als Meat For The Beast, Whore Destroyer, Bitch Cunt Fuck of Violated In The Vatican spreken toch voor zich? Juist ja, alles en iedereen moet het ontgelden op Perverseverance. Een hele dikke middelvinger naar de #metoo-beweging, maar ook naar de misbruikers van de katholieke kerk. Consequent en eerlijk genoeg zou je denken.
Als een mens bezit over zowel een goede als slechte kant, dan is Perverseverance een uiting van de slechte kant. Ofwel zoals Dave Kibler (schreeuwgrunt) het benoemt: met behulp van deze creatie kan en mag alles wat in het echte leven “not done” is. Speeltechnisch valt Perverseverance in de categorie brutal death metal. Maar ik hoor toch zeker ook wel uitstapjes richting het grind-genre. Dit uit zich voornamelijk in het feit dat er een aantal korte en hypersnelle nummers op Perverseverance staan (Bitch Cunt Fuck en Parasitic Infestation).
De samples die de nummers op een zeer komische manier inleiden en aan elkaar rijgen, zijn doorspekt met zwarte humor. De filmliefhebber in mij herkent direct een sample uit het legendarische Silence of the Lambs waarin Hannibal Lecter het fenomeen fantoompijn metaforisch vergelijkt met de aandrang om borstvoeding te geven als senator Ruth Martin haar overleden dochter Catherine op de lijktafel ziet liggen. Daarna gaat het nummer Tampered Flesh flink los. Als dit je bekend voorkomt dan ben je waarschijnlijk een Lividity-lover van het eerste uur, want het nummer Tampered Flesh verscheen al op de eerste EP Rejoice in Morbidity uit 1996.
Wellicht kan niet iedereen dit soort ongein waarderen, maar als het wel je ding is dan heb je aan Perverseverance een prima tijdverdrijf. Muzikaal gezien is er voldoende afwisseling tussen de lage grunt en de typische schreeuwgrunt waardoor het geheel niet snel gaat vervelen. Daarnaast maakt Lividity gebruik van enkele zeer effectieve breakdowns en breaks, zoals bijvoorbeeld te horen is op Meat For The Beast. Een ander pluspunt is de zeer goed hoorbare tokkelende bas.
De eerste tien tracks van dit album zijn allen effectief en behoren tot het betere en hardere ragwerk. Maar de laatste twee tracks, waaronder de titeltrack, van dit album geven een iets serieuzere wending aan het geheel en overtuigen mij daardoor net een tandje meer. Kortom, een prima album van Lividity. Nergens echt wereldschokkend, maar wel zeer vermakelijk. Voer voor brutal death liefhebbers, grinders en onze geestelijk gestoorde medemens.
Score:
78/100
Label:
Metal Age Productions, 2018
Tracklisting:
- Kill Then Fuck
- The Pussy Horde
- Meat For The Beast
- Cumming With Labial Pulp
- Whore Destroyer
- Bitch Cunt Fuck
- Violated In The Vatican
- Parasitic Infestation
- Something’s Dead
- Tampered Flesh
- Pussy Lover-Salvation
- Perverseverance
Line-up:
- Dave Kibler – Gitaar, Zang
- Von Young – Zang, Gitaar
- Garrett Scanlan – Drums
- Jake Lahniers – Bas, Zang
Links: