Liferide – Forever Lost

Geschreven door op 08-03-2023 om 20:49.

De oplettende lezer en luisteraar zal het misschien opvallen dat deze recensie van Liferide wel wat aan de late kant verschijnt. Uw recensent en het platenlabel hadden echter een klein misverstand. De digitale release heeft namelijk al in oktober 2022 plaatsgevonden. Voor de echte muziekverzamelaar is de releasedag van de fysieke LP in januari van dit jaar geweest. Is de kans verschoten om dit album dan alsnog van een recensie te voorzien? Ik vind van niet, want Nederlandse hardcore zit in een klein dipje dus op het moment dat er een band met drie oudgedienden weer eens wat uitbrengt, is dat per definitie interessant. De bandleden hebben vroeger gespeeld en gezongen in onder andere State of Mind, Solid Ground en Animal Instinct. Het betreft hier echter geen debuut, want maar liefst twaalf jaar heeft het drietal erover gedaan om de opvolger van het eerste album uit te brengen.

Ik geef eerlijk toe dat ik de eerste luisterbeurt niet overdonderd was. Het zou kunnen dat ik meer hardcore had verwacht, ik was tenslotte niet bekend met de voorgaande release uit 2010. Een andere mogelijkheid is wellicht dat mijn hoofd op dat moment niet helemaal open stond voor hardcore met invloeden uit de thrash metal. Totdat ik toevallig die nacht wakker lag en Lost Soul van Liferide op repeat stond in mijn hoofd. Nu kan een vastzittende melodie ‘s nachts irritant zijn… Ik vond het dit keer wel meevallen want ik zag dit namelijk als een teken aan de wand. Tijd om opnieuw te luisteren om erachter te komen wat ik bewust had gemist, maar onbewust had opgeslagen.

Vanaf de eerste noten op Disillusioned geeft Liferide direct goed gas. In de volgende nummers zijn eveneens energieke riffs met een groovy randje te vinden. De riffs worden voorzien van maatschappelijk kritisch getinte teksten van zanger Emile. De zang is trouwens goed verstaanbaar en bijzonder prettig om naar te luisteren. Het tempo staat wel enigszins op cruise control. Totdat de band besluit er op F.O.M.O net even wat harder tegen aan te gaan. Halverwege is daar ineens een tempowisseling te horen die niet zou misstaan op een oud No Warning-album. Zo’n momentje waarbij op een live optreden het publiek lekker ouderwets side-to-side kan rennen. Mijn favoriete nummer van het album is echter No Escape. De reden is simpelweg dat de band hier het meest hardcore uit de hoek komt, typisch zo’n nummer waar je energie van krijgt. Forever Lost mag ook wel benoemd worden als hoogtepuntje, want dit bevat een erg catchy refrein dat gemakkelijk in je hoofd blijft zitten, zo heb ik letterlijk mogen ervaren.

Al met al is dit oprecht een leuke toevoeging aan de Nederlandse hardcorescene. Zoals ik al eerder aangaf was ik de eerste keer niet overdonderd. Dat zit met name in het feit dat de band veelal op het zelfde tempo blijft opereren wat de spanningsboog niet altijd ten goede komt. Ik kan uiteindelijk niet spreken van een ‘van mijn sokken geblazen gevoel’ maar waarvan dan wel? Dat voldane gevoel dat je krijgt terwijl je buiten van de eerste zonnestralen van 2023 geniet, Forever Lost van Liferide luistert en denkt ‘wat is hardcore toch een ondergewaardeerd en veelzijdig genre’. Om eens ouderwets met een ‘voor fans van’ te eindigen: Deal With It, Steel Nation en Killing Time.

Score:

70/100

Label:

Re-ignition Records, 2022

Tracklisting:

  1. Disillusioned
  2. Lost Soul
  3. Conclusion Solution
  4. F.O.M.O.
  5. Direction
  6. End Of Days
  7. No Escape
  8. Forever Lost
  9. Growning Pains
  10. Abondoned Future
  11. Enemy

Line-up:

  • Emile Mutsaers – Zang
  • Roman Meier – Drums
  • Martin Schaub – Gitaar, basgitaar

Link: