LH05 – When Hope Loses Us
Eigen Beheer, 2014
Vandaag hebben we een heel apart plaatje klaarliggen. Af en toe zijn er van die bands die zo’n raar mengelmoesje maken van verschillende genres, dat je eerst eens even rustig moet gaan bedenken wat het nu precies is. LH05 is een band die in dit kader valt. Het album When Hope Loses Us is het enige werk dat door de band is uitgebracht: er is dus geen referentiemateriaal. Naar eigen zeggen maakt de band atmosferische deathmetal en hoewel er zeker elementen van deathmetal terug te vinden zijn, zou ik het zeker niet zo noemen. Atmosferisch is het met vlagen, maar de hoofdmoot bestaat uit deathcore/moderne deathmetal riffs. Hier houdt het echter niet mee op, want er is een flinke dosis groove, post- en industrial metal aanwezig.
Een ratjetoe van genres dus. De vraag is dan meteen of het niet chaotisch wordt. In mijn ogen niet, de band weet het leuk af te wisselen binnen de nummers. Dat is meteen een sterk punt, want vaak krijg je met verschillende invloeden verschillende nummers die duidelijk aan één genre zijn gebonden. LH05 weet per nummer een flink aantal elementen te combineren, wat leidt tot een originele sound qua structuur en opbouw. Het is dan ook jammer dat de riffs op zichzelf niet erg origineel zijn: bij iedere melodie vroeg ik me af waar ik deze eerder had gehoord. En nee, dat was niet tijdens de eerdere keren dat ik dit album heb geluisterd.
Er is niets bekend over de bandleden van LH05, behalve dat het, volgens Facebook, mensen uit het alledaagse leven zijn die zich in de onderste regionen van de samenleving begeven. Gevaarlijk hoor. Het punt is dat ik niet weet wie allemaal voor de vocalen zorgen, want er is een behoorlijke verscheidenheid. Zo horen we lage grunts, screams, maar ook cleane zang en voorgedragen teksten. De cleane zang is met vlagen duidelijk meerstemmig, maar van de andere soorten zang weet ik het niet zeker: respect als het allemaal uit dezelfde strot komt. Minpuntje van de spoken word passages vind ik wel het verschrikkelijke accent. Het klinkt bijna alsof het opzettelijk is gedaan. Opzettelijk of niet, het klinkt gewoon ruk.
When Hope Loses Us heeft een behoorlijk schone productie, wat goed samen gaat met de moderne riffs. Voor mijn smaak is het iets te schoon, omdat het behoorlijk klinisch klinkt. Ik snap dat de vele lagen in de muziek (naast de standaard setting ook keyboards en meerdere lagen vocalen) er goed uit moeten komen, maar dat had anders gekund naar mijn mening.
LH05 heeft een beetje een dubbelzinnige plaat uitgebracht met When Hope Loses Us. Enerzijds krijg ik een originele impressie van het geheel, maar anderzijds zijn de riffs op z’n zachtst gezegd sterk geïnspireerd door andere bands. Als je van de experimentele muziek bent en om de moderne sound heen kan, zou ik dit album zeker een keertje luisteren. Zelf laat ik toekomstig werk van deze band aan me voorbij gaan, hoewel ik wel moet vermelden dat een deel van de punten ook zeker voor orignele combinatie van genres en structuren is.
Tracklisting:
- Farewell
- Swamp of Sorrow
- Black Bird
- Don’t Be Afraid
- Waltz of Death
- Ghosts
- Clarity
- Home Thought Safe
- Childhood
- Last Stance
Line-up:
- Onbekend
Links: