Levendleed bestaat slechts uit Thomas Philip Acid die of zeer geïnspireerd is door een stukje ongekende naargeestigheid of een tamelijk verrot leven leidt (nou ja, lijdt eigenlijk). De uiting van zijn demonen heeft hij dan verwerkt in de vorm van Algehele Malaise. En een algehele malaise is wel degelijk wat we te verwerken krijgen. Alleen dan niet in de negatieve zin van het woord. Desondanks moet ik er wel gelijk aan toevoegen dat dit niet het type blackmetal is wat je dagelijks voor je plezier gaat beluisteren. Acid schetst een wereldbeeld dat volledig naar de klote gaat en dit hoor je in al zijn facetten terug. De melodieën en frequenties op dit album zijn extreem dissonant. Tel daarbij op dat Thomas’ doorklievende blackmetalkrijs door merg en been gaat, met een gevoelstemperatuur van – 200 °C. Al vanaf de opener Verstrooid laat deze man je niet meer met rust en wisselt zijn haatvolle krijsende stem af met een zuiver en duister stemgeluid.
Het opvallende Niemandsland vangt aan met een stukje akoestisch gitaarspel waarover het indrukwekkende zware krijsgeluid wordt gedrapeerd. Een tekstboekje heb ik er niet bij, maar het kost weinig moeite om een en ander te verstaan zoals onder andere “mijn taak is volbracht, er worden geen kinderen meer verkracht”. Dat is dan wel positief en hoopgevend, dacht ik zo. Niemandsland is zonder meer het beste nummer van dit album. Verder handelen de teksten zover ik kan volgen over opgelegde verwachtingen vanuit de maatschappij die niet waargemaakt kunnen worden. Hieruit volgt een uiting van haat tegen van alles en nog wat. Lekker gezellig dus. Kwalitatief gezien is dit werk van prima niveau en klinkt het in zijn algemeenheid lekker ‘cult’. En dat is volgens mij ook precies de bedoeling. Om dit te kunnen waarderen moet je zelf ook wel een beetje kierewiet zijn. Kan je bijvoorbeeld het werk van Kwade Droes wel waarderen, dan mag je je hier ook gerust aan wagen. Qua pluimage een iets ander beestje, maar qua bezetenheid is het een passend vergelijk. Hoe meer we naar het einde van dit album kruipen, hoe negatiever de sfeer tot uiting komt. Zo is Routine extreem deprimerend en voel je hoe de persoon niet kan loskomen van zijn dagelijkse cyclus. Dit is een intrigerend en knap debuut hoor! Een haatvol en zeer karakteristiek album van deze zieke, maar wel getalenteerde eenmansband. Graag meer van deze ellende!
Score:
82/100
Label:
Back From The Grave Tapes & War Productions, 2020
Tracklisting:
1. Verstrooid
2. Daargelaten
3. Niemandsland
4. Onrecht
5. Routine
6. Uitgeteld
Line-up:
- Thomas Philip Acid – Alles
Links: