Les Discrets – Ariettes Oubliées
Prophecy Productions, 2012
Het jongere broertje van Alcest is inmiddels ook al groot geworden. Twee jaar geleden was de naam Les Discrets vrijwel onbekend, tot de befaamde split die de band lanceerde met de band van Neige. Vorig jaar verscheen Les Discrets opnieuw op een split, samen met het veelbelovende Arctic Plateau. Een ideale voorproef voor het echte werk: Ariettes Oubliées.
De basis van Fursy en Neige zal blijkbaar altijd dezelfde blijven, maar toch trakteert Les Discrets de fans weer op een soezerige veertig minuten, waarin de band de dromerige shoegaze-stempel van Septembre et ses dernières Pensées voortzet. Net dat ietsje zachter dan Alcest, waardoor Les Discrets ook een ander portret neerpoot dan de Franse partner. Drummer Winterhalter, tevens dezelfde als binnen Alcest, legt ook dezelfde tempoverschuivingen in deze band, maar compositiegewijs speelt Fursy in op atmosferische postrock-hoogtepunten, voorzien van schertsend hoge gitaarlijnen die dit melodische meesterwerk voeden. Eveneens met dromerige zanglijnen, maar dan eerder met diverse cleane stukken over elkaar dan een daadwerkelijk verflauwde stem.
Maar wat is nu hetgeen waar Les Discrets zo in uitblinkt? Neem het begin van La Nuit Muette en je zou haast denken dat Fursy gewoon het Neige-pad wil bewandelen. Wanneer je Ariettes Oubliées echter enkele keren gedraaid hebt, wordt het duidelijk hoe betoverend de herhaling werkt op deze plaat (een stokpaardje dat Les Discrets veel feller uitspeelt), en hoe meesterlijk deze compositie in elkaar zit. Compleet magisch is het einde van La Traversée: een slopende licht-melancholische opbouw die tot op het bot gaat en losbarst op drum. Een ander hoogtepunt is zonder twijfel Ariettes Oubliées I: Je Devine à Travers Un Murmure: rustgevende gitaarpartijen op een atmosferische background en met tussendoor een spraakmakende opbouw en aanhoudende climax, om daarna terug te vallen op briljante akoestiek.
Naar mijn smaak is de Alcest-geladenheid het enige dat Les Discrets nog enigszins tegenhoudt. De muziek van Neige is meesterlijk, maar Les Discrets toont duidelijk aan dat ze perfect de andere kant op durft en kan. Als je mij laat kiezen tussen de laatste plaat van Alcest en deze, dan kies ik deze Ariettes Oubliées.
Tracklisting:
- Linceul d’Hiver
- La Traversée
- Le Mouvement Perpétuel
- Ariettes Oubliées I: Je Devine à Travers Un Murmure…
- La Nuit Muette
- Au Creux De l’Hiver
- Après l’Ombre
- Les Regrets
Line-up:
- Fursy Teyssier – Guitar, Bass, Vocals
- Winterhalter – Drums
- Audrey Hadorn – Vocals
Links: