Lefterna – The Mask of Ego
Victory By Fire Records, 2011
Eerlijk, ik ben een beetje verbijsterd door dit album. Lefterna, dat is Boban Ristevski, een persoon die geïmproviseerde muziek maakt. Alleen doet hij dat zonder instrumenten, behalve een field recorder (denk ik). Ik hou wel van deze aanpak, vooral als het onderdeel uitmaakt van een groter geheel, als het een ingrediënt is van een compositie met soundscaping, zoals u zich misschien herinnert van het interview dat ik heb afgelegd met Hystersis en Betontoon. Alleen gaat Lefterna nog verder dan dat. Hij neemt een stuk realiteit op en dat is het dan.
Bij opener The Mask of Ego krijgen we nog een soort power electronics-nummer te horen dat zo uit de Steinklang Industries-stal lijkt te komen. Een prima nummer. Daarna volgt veertien minuten omgevingsgeluid. Eerst hoor je enkele vogels kwetteren in de verte (ik gok op mussen) maar dan gaat Boban op stap. Er rijdt een bus langs en wat later ook een motor die net daarvoor gestart werd. Daarna passeert er nog een wagen, een lichte bestelwagen denk ik, afgaande op het motorgeluid. In de verte zijn de kwetterende vogels nog te horen. Opeens… passeert er nog een wagen, die afremt… en opnieuw versnelt. Het nummer heet trouwens Enlightenment, “verlichting” zeg maar. Misschien gaat het hier dus om iemand die straatverlichting installeert en heeft het een dubbele betekenis. Even stilstaan bij iemand die aan de kant van de weg staat en het mechanische ritme opneemt rondom zich, iemand die alles aanhoort als muziek en zo het tempo van het stedelijk leven probeert te zien als muziek, om zo de droefenis en duisternis van het bestaan lichter te maken. Ofwel is het gewoon een totaal gebrek aan inspiratie en zit ik hier te zwanzen als een alcoholist na een pak Duvel, wie zal het zeggen. Daar is die bus weer…
Opeens gaat een deur open en zegt iemand iets wat ik niet begrijp. Er fluit iemand, mensen roepen even tegen elkaar, ik begrijp het niet. Er wordt een trap opgelopen, vrij snel zelfs, mijn hartslag versnelt spontaan en ik adem sneller. Daar is de bus weer. Ben ik op het station? Ben ik een bus aan het zoeken die me naar de juiste plek zal brengen? Ben ik een piekeraar? Dat was een kraai, dat weet ik zeker. De bus staat stil, de motor draait. Vroeger deed ik ook al alsof het motorgeluid van een bus muziek was, dat hielp tegen het wachten. Tegenwoordig draaien motoren veel stiller, bijzonder jammer als je de tijd probeert te verdrijven in de file. Dan wordt je agressief, net als die man die drie keer op zijn claxon duwt. Misschien is het een eenrichtingsweg. Wat spannend allemaal.
En plots is het gedaan. Behoorlijk verbouwereerd blijft ik achter, bij deze plotse stilte. Moet ik nu nog eens luisteren? Ik weet het niet. Ik weet niet veel meer. Nochtans heet dit Enlightenment. Verwarring alom. Wat nu? Misschien brengt een interview raad. Als iemand het e-mailadres van deze Boban Ristevski heeft, wil die persoon mij dat dan zo snel mogelijk bezorgen?
Dank bij voorbaat.
Bart
Tracklisting:
- The Mask of Ego
- Enlightenment
Line-up:
- Boban Ristevski
Links: