Las Historias – Las Historias

Als ik van één instrument ontzettende jeuk aan mijn perineum krijg is dat, naast de ‘didgeri-don’t’, wel de sitar. Niet dat ik iets heb tegen Ravi Shankar en ik heb al helemaal niets tegen The Beatles. Integendeel zelfs. Maar de klanken van het instrument geven me een weeïg, onderhuids gevoel. En laat nu nèt Lord of poisons, het eerste nummer van het titelloze debuut van Las Historias, beginnen met sitargeluiden…

Het Argentijnse Las Historias, opgericht in 2018, begon als duo bestaande uit gitarist Tomas Iramain en drummer Juan Tamargo. Duidelijk geïnspireerd door het gitaarspel van Jimi Hendrix en geestverruimende middelen, begonnen ze met het maken van psychedelische tripmuziek. Een klein jaar later sloot bassist Manuel Re zich aan en werd Las Historias het powertrio zoals het nu is. Hoewel …?

las historias

In april van dit jaar bracht de band zijn debuut, Las Historias, uit via Bandcamp. Vrij vlot daarna besloot het Italiaanse label Electric Valley Records het album fysiek op vinyl uit te brengen. Waar het origineel uit vier nummers bestaat heeft de plaat een nummer extra. Dit extra nummer, Lord of poisons is ook de opener. Daarover al genoeg geschreven, behalve dat het vijf minuten (te lang) duurt. Het tweede nummer, Frankenstein, maakt een hoop goed. Het klinkt als een jamsessie gepaard met zang, die overigens erg zeldzaam is op de plaat. Na een kleine twee minuten worden de gitaarpedalen goed ingetrapt. Het vervormde gitaarspel slaat je om de oren. Frankenstein laat hier duidelijke horen dat Las Historias Jimi Hendrix als één van zijn inspiratiebronnen heeft.

O ja, het gitaarspel. Dit gaat vijf minuten door en ik zit inmiddels met een papertrip onder mijn tong (lees: kopje koffie) te wachten op het volgende nummer. Hada madrina geeft je het gevoel op een stoffige, hete weg door het Argentijnse landschap te rijden in een auto zonder airco met Willem Dafoe als bijrijder. Als in een nieuwe film van David Lynch. Ya vendrán, het langste nummer, begint met een vervormd wah-wah-geluid vergezeld door zang. Na enige tijd gaat gitarist Tomas Iramain weer helemaal los: intens, smerig en vervormd gitaargeluid in verschillende tempo’s schallen uit de krakkemikkige autospeakers. Dit duurt vijf minuten om daarna plaats te maken voor wederom dat heerlijke roadtrip-gevoel. Het nummer eindigt met hetzelfde smerige, vervormde geluid als waar het mee begon. De afsluiter, Mayhem and sex, zou zo van Electric Wizard kunnen zijn, zij het dat dit nummer Spaanstalig is. Goed tempo en wederom vervormde gitaren. Als ik mijn ogen sluit zie ik de vloeistofdia’s op mijn netvlies verschijnen.

Een klein half uur later en het debuut van Las Historias is weer voorbij. En dat is jammer. Sterker nog. Het liefst had ik gezien dat ze dit album als download op Bandcamp hadden laten staan. Het debuutalbum voelt niet als één geheel. Ik heb het idee dat het een verzameling van losse tracks bij elkaar is. Door het continue aanwezige gitaarspel, draait alles gevoelsmatig om gitarist en zanger Tomas Iramain. Hierdoor klinkt Las Historias (nog) niet als een (h)echte band. Is de plaat daarom slecht? Zeer zeker niet. Op het eerste nummer na dan. Ik wacht ongeduldig op de volgende!

Score:

66/100

Label:

Electric Valley Records, 2020

Tracklisting:

  1. Lord of poisons
  2. Frankenstein
  3. Hada madrina
  4. Ya vendrán
  5. Mayhem and sex

Line-up:

  • Tomas Iramain – Gitaar, zang
  • Juan Tamargo – Drums
  • Manuel Re – Basgitaar

Links: