Lacrimosa – Lichtgestalt
Hall of Sermon, 2005
Na ruim twee jaar melden Tilo Wolff en Anne Nurmi zich met Lacrimosa terug aan het front, en wel met de nieuwe schijf Lichtgestalt. We gaan eens op ons gemak kijken wat het Duitse Gothic combo er van weet te maken, dit keer.
Het album begint heerlijk ingetogen met het mooie Sapphire, een typische, lange Lacrimosa track met mooie orkestrale arrangementen en de typerende kermende, emotionele zang van Tilo. Halverwege wordt het gaspedaal wat ingetrapt, waarbij opvalt dat het gitaarwerk een stuk vetter klinkt als voorheen, iets waar ik me in het verleden nog wel eens aan heb geïrriteerd. Hierna volgt het pompeuze Kelch der Liebe, wat uit de startblokken schiet met zware orkestrale klanken die het tempo aangeven. Het nummer is opvallend stevig voor Lacrimosa begrippen, en is meer metal dan van de band verwacht zou worden. Eén van mijn favoriete nummers van de cd.
Het titelnummer begint heel erg als iets Avant Gardistisch zoals ik dat ken van een band als Arcturus. Heel rustig en met de nodige barokke invloeden. Zodra rest van de band invalt wordt ook dit nummer een behoorlijk stevige, melodieuze stamper. En toch, stiekem, klinkt het nummer ergens als een soort verplicht radiovriendelijke song, en mist daardoor vreemd genoeg de nodige diepgang. Naarmate ik het vaker hoor groeit het gelukkig wel, maar helemaal tevreden kan ik er niet over zijn. Gelukkig maakt het mooie klassieke Nachtschatten weer veel goed, en plaatst de heer Wolff weer stevig terug op het juiste pad. Het begint allemaal met rustige viool- en cellopartijen, met de gedragen stem van Tilo er overheen, en halverwege wordt het nummer weer groots en pompeus. Prima track!
My Last Goodbye wekt bij het zien van de titel bij ondergetekende al argwaan. Normaliter ben ik geen liefhebber van de door Anne Nurmi in het Engels gezongen tracks. Ditmaal valt alles echter reuze mee. Nurmi staat wat minder op de voorgrond, heeft een minder akelig Duits accent als in het verleden en, feitelijk, klinkt als een engel. Bijzonder positieve verassing. Dat zelfde kan ik helaas niet zeggen over het, eveneens Engelstalige, The Party is Over, wat meer klinkt alsof Tilo op de pc een “generic Lacrimosa trackcreator heeft aangezet.”
Lichtgestalt eindigt met het stevige Letzte Ausfaht: Leben, wat mooi aangekleed is met vreemde, bijna naargeestige arrangementen en klokgelui, aangevuld met staccato riffing. Om kippenvel van te krijgen. Laatste nummer is het kwartier lange Hohelied der Liebe, waarbij Lacrimosa nog één keer laat horen hoe het wél moet. Mooi, lang, ingetogen, uitgetogen en simpelweg briljant!
Resumerend heeft Lacrimosa een prima schijf uitgebracht, met zowel hoogte- als dieptepunten. Het niveau van Echos of het magistrale Elodia wordt echter, mijn insziens, helaas nergens gehaald.
Tracklist:
- Sapphire
- Kelch Der Liebe
- Lichtgestalt
- Nachtschatten
- My Last Goodbye
- The Party Is Over
- Letzte Ausfahrt: Leben
- Hohelied Der Liebe
Line-up:
- Tilo Wolff – vocals, keyboards
- Anne Nurmi – vocals, keyboards
Links:
Lacrimosa
Hall of Sermon