Geschreven door Joost Aarts op 13-10-2023 om 23:51.
Zinderende Portugese depressieve doomblack. Tja, dat is een hele mond vol om dit Axioma van Lacrau aan te duiden. Het betreft het debuut van de in 2019 opgerichte band. Er ging dus nogal wat tijd overheen, voordat het eerste plaatwerk het levenslicht zag.
De vocalen zijn in het Portugees en houden het midden tussen een blackmetalschreeuw en een grunt, meer in de mid-regionen. De overtuiging waarmee de vocalen op plaat gezet zijn is wat mij betreft veelzeggend. Volgens mij hoefde Nekruss maar weinig schroom van zich af te werpen. Het betere drumwerk laat hij over aan sessiedrummer Nikola Dušmanić, die zonder al teveel moeite en behoorlijk strak de vellen afranselt. U zou hem ook kennen van de Servische blackmetalband The Stone, waar hij de liveoptredens voor zijn rekening neemt. De tweede gitaarlijn is voor gastmuzikant Æminus. Korte akoestische gitaarnuances die als overgang of rustpunt dienen, horen we eveneens terug. De doom is wat minder evident in het totaalplaatje verweven, maar horen we vooral in de rustigere en meer deinende karakteristieken, veelal tijdens de beginfase van de nummers. Het tweede nummer Declínio is in dit geval exemplarisch. Prachtig hoe de grillige vocalen er dan na een paar minuten als het ware overheen worden gedrapeerd. Depressief pur sang is dit geeneens, melancholisch zeer zeker wel, met een heel klein scheutje van een neerslachtig brouwsel. Dat zit hem dan net in de kleine wendingen en details van de verschillende gitaarmelodieën. En wat is het nummer dan tegen het einde schitterend uitgewerkt met een goed doordringbaar basgeluid en strak kloppend drumwerk.
Duidelijk is het feit dat Queda meer een old-schoolbenadering opzoekt, met wat ruigere en meer headbangbare structuren binnen het geheel. Verwacht geen ongepolijst gebeuren, want daarvoor is de band veel te “mooi” aan het musiceren. Maar wat hij hier doet lijkt zo op het gehoor allemaal te kloppen en daar gaat het om. Een nummer als Veneno laat ook nog eens horen waar het allemaal om draait. Het lijkt een eenvoudig gebeuren, totdat u wat nadrukkelijker gaat luisteren naar de korte wendingen, breaks en de vocalen. Hier is goed over nagedacht, zoveel is duidelijk. Conclusão is de niet geheel verrassende instrumentale afsluiter van dit interessante debuut.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
