Killing Joke – Pandemonium / Democracy Re-issue
(Cook records, 2005)
Killing Joke geldt als een van de meest invloedrijke bands uit de New Wave- en postpunk-periode van begin jaren 80. Na een klapper van een debuutplaat in 1980 stonden de jongens meteen bekend als een stel herrieschoppers met intellectuele meningen die het muzikaal gezien in een bonte mengeling van postpunk-gitaren, industriele neigingen en wavy-gedeeltes zochten. Het kwartet rond zanger Jaz Coleman en gitarist Geordie Walker werden het echter meest beroemd door hun wereldhit Love Like Blood uit 1985, maar volgens echte fans waren ze toen al aan het vercommercialiseren en konden de platen na 1985 niet meer tippen aan de eerste drie platen uit de periode 1980-1984. Na de grote hit werd het dan ook steeds stiller rond Killing Joke. Uit elkaar gegaan zijn ze echter nooit, de afstand tuassen de platen werd alleen wat groter. Pas in 1990 begon het balletje weer een beetje te rollen, maar echt actief werden de mannen pas weer in 1993, toen ze bij elkaar kwamen in Nieuw-Zeeland in de bijna originele samenstelling, alwaar begonnen werd met de opnames van Pandemonium, welke in 1994 zou verschijnen.
Pandemonium was zelfs voor de Killing Joke fan even schrikken want de plaat staat bol van de invloeden uit de metal, industrial (waar ze sowieso al veel invloeden vandaan pikten) en de dance-golf die toen de wereld overspoelde. Repeterende gitaren over industriele beats en percussieve tribal-ritmes, waarover Jaz Coleman weer zijn socialistische pamfletten kwijtkon (boodschap: rich people suck, ongeveer). Geen poppy pogingen meer om een hit te scoren maar gewoon doen waar je goed in bent leek de insteek, en die pakte niet verkeerd uit. Het werd een grimmige en grauwe plaat, maar wel erg sfeervol.
Na Pandemonium waren de onderlinge verhoudingen blijkbaar ook weer in orde want nog geen twee jaar later bracht Killing Joke alweer een vervolg uit, het behoorlijk harde Democracy uit 1996. Nog meer metal- en industrial-invloeden dan voorheen, met gitaren die nog prominenter in de mix waren gezet. Nog grimmiger dan de vorige plaat, met nog duidelijker metal-invloeden. De plaat werd gezien als een behoorlijk grote verrassing, al was het alleen maar vanwege de sterke songs. Killing Joke klonk urgenter en pissiger dan ooit. De video van het titelnummer Democracy kwam mid jaren 90 dan ook geregeld voorbij in metalprogramma’s (zoals Wet en Wild, weet u nog?) en op clipstations. Dat terwijl de plaat helemaal niet zo luistervriendelijk is, het duurt even voor je erin komt. Maar dan heb je ook wat, Democracy is een rijk album met vele gezichten. Van de twee is dit mijn favoriet.
Wat nu precies het nut is van de re-releases is niet helemaal duidelijk aangezien de platen bij mijn weten gewoon verkrijgbaar zijn geweest, maar voor de gelegenheid hebben ze de beide maar meteen een remaster gegeven. Voor metalliefhebbers die wel eens willen weten hoe Killing Joke klonk in de jaren 90 en niet bang zijn voor tribalritmes en dance-beats zijn deze twee echter allebei een aanrader, en dan met name Democracy.
Tracklist Pandemonium:
- Pandemonium
- Exorcism
- Millennium
- Communion
- Black Moon
- Labyrinth
- Jana
- Whiteout
- Pleasures Of The Flesh
- Mathematics Of Chaos
- Pandemonium (A Thread Of Steel In The Suspension Bridge Of Time And Space Mix)
- Another Cult Goes Down (Portobello Mix)
Tracklist Democracy:
- Savage Freedom
- Democracy
- Prozac People
- Lanterns
- Aeon
- Pilgrimage
- Intellect
- Medicine Wheel
- Absent Friends
- Another Bloody Election
- Democracy (The Russian Tundra Mix)
Line-up:
- Jaz Coleman – vocals, keyboards
- Geordie Walker – guitars
- Paul Raven – bass
- Martin Atkins/Geoff dugmore – drums
- Youth – bass/production
Links: