Kelly Keeling – Giving sight to the eye
(Mascot Records,2005)
Wie geregeld melodieuze hardrock cd’s aanschaft is ongetwijfeld de naam Kelly Keeling wel eens tegengekomen. Is het niet als songschrijver dan is het wel als arrangeur, producer, gitarist of zanger. Zijn CV spreekt wat dat betreft boekdelen met namen erop als Baton Rouge, MSG, Carmine Appice’s Guitar Zeus en samenwerkingen met talloze muzikanten als John Norum, Don Dokken, Carmine en Vinnie Appice, Michelle Meldrum en vele anderen. Dit is echter de eerste echte solo-release van meneer Keeling. En die is niet verkeerd. Al is het ook geen hoogvlieger. Laten we de punten maar eens op een rijtje zetten.
Zoals wel vaker bij dit soort platen ligt de nadruk grotendeels op de de artiest, in dit geval Kelly Keeling zelf. Hij schreef alle nummers, speelde het gros van de instrumenten en produceerde het geheel ook nog eens. Daarnaast doen er veel vrienden en bekenden van hem mee. Zo vallen namen te noteren als gitarist John Norum (bekend van Europe), zanger Don Dokken in de ballad Believe, Carmine en Vinnie Appice in verschillende songs op drums, fretloze bas-geweldenaar Tony Franklin en Kansas-icoon Kerry Livgren. Met zulke muzikanten in de gelederen kan het bijna niet anders of wordt er geweldig gespeeld. Met name de ritmesectie Carmine Appice/Tony Franklin zet een geweldige groove neer en de gastsolo’s van John Norum zijn ook ronduit geweldig. Net als die van meneer Keeling zelf, die kan er ook wat van.
Helaas heeft Keeling wel een probleempje en dat is dat lang niet alle songs even interessant zijn. Het progwerkje Ground Zero, met een gastrol van Kansas’ Kerry Livgren is een mooi voorbeeld. Nou heeft Kelly er een behoorlijk Kansas-geinsprireerd werkstukje van weten te maken, echter de verschrikkelijke tekst en het tenenkrommende arrangement maken het er voor mij niet makkelijker op. Ook bij de ballad Peace With The World krullen mijn tenen tot bijna het plafond, zelden zo’n slappe verzameling clichees voorbij horen komen. Ook het bluesy Parasite is weinig verheffend. Nee, dan liever de rocktracks. Opener Rising Of The Snake, Nothing en Hell Is On The Way zijn mijn favorieten, en ook de beatles-achtige ballad Perfect Day bevalt mij erg goed. Hij kan het dus wel.
Met een paar stevige rockers en een handvol mindere nummers is mijn eindoordeel over deze plaat een beetje ambivalent. Hoewel Kelly Keeling een uitstekende muzikant is en hij af en toe behoorlijk indruk maakt vind ik het aantal matige nummers toch te hoog en verbaasd het mij dat iemand met zoveel talent ook zoveel clichees uit de kast sleurt. Ik ken indierockbandjes die stukken minder techniek hebben maar altijd weten te boeien met hun nummers. Dat is nu duidelijk niet het geval. Als Kelly zich de volgende keer nou gewoon richt op het schrijven van echt goede songs zal de volgende plaat zeker een stuk beter zijn. Nu moeten we het vooral doen met een paar goede rocksongs. En dat is mijns inziens toch echt te weinig voor een goede plaat.
Tracklist:
- Rising Of The Snake
- Parasite
- Broken
- Perfect Day
- Ground Zero
- Nothing
- Believe
- Sunlight Needs The Day
- Hell Is On The Way
- Peace With The World
- Jesse
Line-up:
Kelly Keeling – vocals, guitars, bass
Links