Kekal/Slechtvalk – Chaos & Warfare (split)
Een split-CD met daarop een Indonesische en een Nederlandse band, alledaags kun je zoiets bezwaarlijk noemen, maar het levert wel een uniek schijfje op natuurlijk. Beide bands leveren elk drie eigen nummers en een cover af. Van die drie eigen nummers komt er telkens ook één nummer van hun laatste langspeler zodat we het dus moeten doen met twee nieuwe nummers per band. Niet erg veel, maar wel degelijk de moeite waard.
Kekal trapt af met het gloednieuwe ‘The Only Sound Of Rain’, wat in het verlengde ligt van hun laatste plaat: een hoogst originele combinatie van black, heavy en een beetje prog. Men experimenteert hier wat met cleane zang.
Het tweede nummer ‘Mean Attraction’ kenden we al. Hier ligt de nadruk tijdens het nummer wat meer op heavy, al passeren hier toch enkele vette blasts.
Het navolgende ‘A Stranger So Close’ wordt weer gekenmerkt door de cleane zang in combinatie met ijselijke screams. Persoonlijk vind ik dat dit nummer pas na een minuut of vier echt spannend wordt en dat is best jammer, want de laatste anderhalve minuut van het nummer is zowaar subliem te noemen.
Het volgende nummer (de cover ‘Skull’ van Trouble) kan hierna enkel maar tegenvallen en dat doet het ook enigszins. Ook hier gaat het nummer pas naar het einde toe écht vlammen, maar dan een stuk minder interessant dan voorheen het geval was. Al bij al geen slechte beurt van Kekal en een aanrader voor mensen die niet vies zijn van een gezonde dosis experiment.
Slechtvalk begint met ‘Whispers In The Dark’ van hun debuutplaat, toen de band nog een eenmansproject was. Ondertussen is de band uitgegroeid tot een sextet en dat is de band duidelijk ten goede gekomen, want al is dat eerste nummer niet slecht, het volgende nummer ‘The Dragon’s Children’ zit toch beduidend beter in elkaar: een lekker repetitieve riff die zich behoorlijk in je hoofd nestelt. Mooi, maar wat volgt is zowaar het minste van mijn verwachtingen.
Het derde Slechtvalk-nummer, ‘Storms’, is simpelweg één van de betere black metalsongs die ik dit jaar al heb mogen aanhoren. Een wat ijl keyboardthema dat verdraaid niet meer uit mijn hoofd is weg te branden. Als dit de voorbode is van hun aankomende Cd, maak dan alvast maar de borst nat. Voor de cover die Slechtvalk brengt (‘ Kongsblod’ van Antestor) geldt een beetje hetzelfde voor Kekal: het nummer ervoor is zo sterk dat het ietwat tegenvalt. Al moet ik zeggen dat het nummer veel beter bij hun stijl past dan bij Kekal het geval was.
En de stijl? In andere magazines heb ik deze band al met de grond gelijk zien gemaakt worden om het eenvoudige feit dat de band claimt black metal te spelen terwijl ze een christelijke achtergrond hebben. Het zal mij echter worst wezen waar de band in gelooft. Het klinkt als black metal, dus is het voor mij black metal. Tenslotte gaat het toch om de muziek, niet?
Nu rest mij enkel te zeggen dat dit voorwaar geen alledaags schijfje is en dat een luisterbeurt toch aangeraden is als je het niet echt hebt voor vreemde bokkensprongen (vooral van de kant van Kekal dan). Voor de meer breeddenkenden onder ons zal deze split voor de nodige uurtjes plezier zorgen.
Tracklist:
Kekal:
1. The Only Sound of Rain
2. Mean Attraction
3. A Stranger So Close
4. The Skull *
Slechtvalk
5. Whispers in the Dark
6. The Dragon’s Children
7. Storms
8. Kongsblod**
*) cover van Trouble
**) cover van Antestor