Karnivool – Asymmetry
Sony Music, 2013
In de absentie van Tool komen er veel progressieve rock-/metalbands op die veel weg hebben van eerstgenoemde. Het Australische Karnivool is daar één van. In 2009 werden ze met Sound Awake buiten de landsgrenzen bekend. Het was een krachtige plaat die complexe composities bevatte met een gevoel voor melodie. De invloeden van Tool waren goed te horen, de band werd dan ook door sommige mensen gekscherend Karnitool genoemd. We zijn nu vier jaar verder en Karnivool is klaar om het derde album genaamd Asymmetry voor te stellen.
De lange composities van Sound Awake zijn bijna volledig weg maar de veertien tracks van Asymmetry sluiten perfect op elkaar aan, het album klinkt als een monstertrack van 67 minuten. Aum mag het album inleiden met een zweverige sound die veel weg heeft van Sigur Rós. Daarna verdwijnt die zweverige sound als sneeuw voor de zon.
Karnivool legde eerst de focus op de melodie, nu lijkt de ritmiek de voorgrond te hebben. De muziek is als het ware gebouwd om de drumpartijen van Steve Judd die de sterren van de hemel speelt op Asymmetry. Het doet me denken aan de manier waarop de drumpartijen van Danny Carey bij Tool het centrale punt vormen van de muziek. Afwijkende maatsoorten zijn eerder regel dan uitzondering bij Karnivool.
Ook de productie is heel anders dan op de voorgaande albums van de band. Sound Awake had een hele heldere sound terwijl de nieuweling een stuk rauwer klinkt. Asymmetry is duidelijk minder commercieel ingesteld, al deerde dat niet in Australië waar het album in de eerste week gelijk naar de eerste plaats ging. Nachash, A.M. War en The Refusal hebben kronkelende gitaarriffs die zo van The Dillinger Escape Plan hadden kunnen zijn. De melodieuze vocalen van Ian Kenny zijn op deze nummers eigenlijk het enige dat de luisteraar houvast biedt. De titel van het album geeft de teneur weer.
Na The Refusal gaat het album een rustigere kant op. De gitaren zijn niet aanvallend meer, de bas krijgt meer ruimte om even goed uit te waaieren. Ian Kenny laat horen een fantastisch zanger te zijn die met zijn zanglijnen niet voor de gangbare paden kiest. In het album zitten ook meerdere tussenstukjes om het geheel vorm te geven. Eidolon is de meest toegankelijke track van Asymmetry, die op de achtergrond een mooi bespeelde xylofoon bevat. Dit nummer ligt het dichtste bij Birds Of Tokyo, de andere band van Ian Kenny waarmee hij het in een meer poppy richting zoekt. Ik zie dit nummer nog wel als tweede single verschijnen.
Sky Machine is een van de langere tracks op Asymmetry en ook een van de hoogtepunten. De band neemt rustig de tijd om het nummer laagje voor laagje op te bouwen. Het is de tegenpool van het eerste deel van het album dat juist korte en drukke composities bevat. Na de chaos van Amusia komen we bij The Last Few. Als je een indruk wil krijgen van Asymmetry is dit een goede track om eens te beluisteren. Het bevat zware gitaarriffs maar ook hele melodieuze stukken in een korte tijdspanne.
Na een uur dat erg intensief was voor de luisteraar is er een rustpunt geplaatst genaamd Float. De zweverige sound van Aum keert terug, met minimale middelen weet de band iets prachtigs te maken. Het album bouwt als het ware af met Alpha Omega en Om. We zijn 67 minuten verder. Dit is een heel ambitieus album geworden dat een zeer groot palet laat horen. De band kan goed uithalen met harde metalriffs of juist heel klein blijven met een xylofoon. Dit is zo’n album waar je na twintig luisterbeurten nog steeds nieuwe details uit haalt.
Asymmetry is moeilijk maar de avontuurlijke luisteraar in de rock of metal moet dit echt gehoord hebben. Wat mij betreft de beste plaat in de progressieve rock/metal van dit jaar tot nu toe. Karnivool heeft zijn eigen identiteit gevonden met Asymmetry. Voor de snelle beslissers (ondergetekende hoort hier bij) is er een versie met DVD die een concert van 90 minuten bevat.
Tracklisting:
- Aum
- Nachash
- A.M. War
- We Are
- The Refusal
- Aeons
- Asymmetry
- Eidolon
- Sky Machine
- Amusia
- The Last Few
- Float
- Alpha Omega
- Om
Line-up:
- Ian Kenny – Vocals
- Andrew Goddard – Guitars
- Mark Hosking – Guitars
- Jon Stockman – Bass
- Steve Judd – Drums
Links: