Karmakanic – In A Perfect World

Karmakanic – In A Perfect World

InsideOut Music, 2011

Voorganger Who’s The Boss In The Factory uit 2008 kreeg al goede kritieken, maar met het vierde album In A Perfect World doet Karmakanic er nog een schepje bovenop. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat dit album niet op minstens zulke positieve kritieken kan rekenen. En ondanks dat The Flower Kings (tijdelijk?) gestopt zijn zullen liefhebbers van neo-prog niet treuren zolang bassist Jonas Reingold met Karmakanic dit soort verfrissende plaatjes blijft maken.

banner karmakanic

Verfrissend. Dat is het woord dat bij mij opkwam na beluistering van In A Perfect World. Goed, opener 1969 dat dik een kwartier duurt kenmerkt zich nog door de in het genre bekende elementen. Dat wil zeggen: lang uitgesponnen toetsen en gitaarriedels, koortjes, vertragingen die toewerken naar een bombastische climax. Leuk, maar met deze op Yes-geïnspireerde stijlelementen word je bij willekeurig welke plaat van The Flower Kings, Transatlantic of Spock’s Beard ook al doodgegooid en werken eerder slaapverwekkend dan inspirerend. De kracht van In A Perfect World schuilt hem naar mijn mening vooral in de, voor het genre althans, korte nummers als Turn It Up, het op een latin-ritme gebaseerde en lekker afwijkende Can’t Take It With You of het lichtvoetige Bite The Grit. Het zijn met name in deze nummers waarin Reingold, met zijn collega muzikanten, een verfrissende injectie geeft aan een redelijk traditioneel ingesteld genre. En dat pakt erg goed uit.

Voor de meer traditioneel ingestelde progliefhebbers valt er eveneens genoeg te genieten. Naast het hierboven gememoreerde openingsnummer bevatten ook The World Is Caving In en There’s Nothing Wrong With The World de nodige muzikale hoogstandjes. Het afsluitende When Fear Comes To Town begint als een kampvuurliedje maar ontwikkelt zich gaandeweg het nummer via fraai fretloos baswerk en een gitaarsolo waar David Gilmour jaloers van zou worden tot een sfeervol slotstuk van de plaat.

Bijzondere vermelding nog voor zanger Göran Edman. Vond ik hem op het eerder dit jaar verschenen Strange Ang3ls van David Mark Pearce maar matig, binnen Karmakanic ontpopt hij zich tot een veelzijdige zanger die zich hoorbaar als een vis in het water voelt.

Reingold bewijst met Karmakanic prima zonder The Flower Kings te kunnen. De zeven nummers op dit vierde album zijn lekker afwisselend waardoor je na beluistering waarschijnlijk de plaat nog een keer opzet. In A Perfect World is naar alle waarschijnlijkheid één van de beste progressieve rockplaten van 2011.

cover karmakanic 200

  1. 1969
  2. Turn It Up
  3. The World Is Caving In
  4. Can’t Take It With You
  5. There’s Nothing Wrong With The World
  6. Bite The Grit
  7. When Fear Comes To Town

Line-up:

  • Göran Edman – zang
  • Krister Johnson – gitaar
  • Nils Erikson – zang, toetsen
  • Lalle Larsen – toetsen, achtergrondzang
  • Jonas Reingold – bas, achtergrondzang
  • Marcus Liliequist – drums

Links: