Kamelot – Haven

Kamelot – Haven
Napalm Records, 2015

Ik vraag me altijd af hoe een band als Kamelot begint aan het schrijven van een nieuw album. Bij het elfde album moet iemand toch een keer een vervelend stemmetje in zijn achterhoofd krijgen. Dat vervelende stemmetje zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat ze weinig relevants meer te melden hebben na de vorige tien albums. Dat powermetal überhaupt een genre is dat zijn houdbaarheidsdatum al een tijdje voorbij is en nu kunstmatig nog in leven wordt gehouden door overgeproduceerde albums die vooral leunen op een overdaad aan orkestraties om het gebrek aan originaliteit te verbloemen. Dat er alleen nog maar puberende tieners en veertigers in hun midlifecrisis naar luisteren en dat de rest van de metalwereld op ze neerkijkt. Maar als dat stemmetje er al is geweest dan hebben ze er niet naar geluisterd want album nummer elf ligt mooi op tijd weer in de schappen. Nou maar hopen dat ze dat stemmetje ook uit mijn achterhoofd weten te verbannen.

Zoals we van de band gewend zijn staan op Haven elf nummers die allemaal rond de vier à vijf minuten klokken. Geen epische tracks van een kwartier dus zoals we dat eerder dit jaar bij Blind Guardian zagen. Normaal gezien ben ik wel te porren voor langere composities, maar in dit geval vind ik het vooral één van de sterkere kanten van de plaat. De meeste tracks worden gedragen door een sterk refrein die variëren van degelijk tot buitengewoon catchy. Persoonlijke favoriet is het heerlijk stampende Citizen Zero, ik zou zelfs de grootste criticaster van powermetal willen uitdagen om dit nummer van begin tot eind te luisteren zonder mee te knikken.

Op het gebied van songwriting valt er weinig aan te merken. De heren hebben hun jarenlange ervaring om weten te zetten in oerdegelijke nummers. De structuren volgen de aloude couplet-refrein-bridge formule en barsten van de trucjes die tien jaar geleden al een beetje kitsch waren. Maar als ik dit van Babymetal accepteer dan wordt het lastig om dit Amerikaanse vijftal het nog kwalijk te nemen. Zelfs de manier waarop het album opgebouwd wordt is klassiek met een paar sterkere openers, vervolgens de mindere tracks in het midden en dan afsluiten met weer een paar knallers. De ballad Under Grey Skies waarbij Neerlands trots Charlotte Wessels (Delain) haar intreden doet had wat mij betreft best geschrapt kunnen worden, alsmede het instrumentale Ecclesia. Deze halen alleen maar het tempo uit het album zonder echt iets bij te dragen.

De gebruikelijke orkestraties, in dit geval op de computer geprogrammeerd, kunnen vanzelfsprekend niet ontbreken. Gelukkig worden deze over het algemeen relatief spaarzaam gebruikt en dienen ze vooral om de riffs te ondersteunen. Alleen tegen het einde in het nummer Here’s to the Fall nemen ze even de overhand in een musicalachtige aria. Hier valt het wel meteen een stuk meer op dat de orkestpartijen uit een kastje komen, ik blijf het lastig vinden om een heel nummer lang naar dezelfde samples te luisteren. Ach, het nummer wat hier op volgt, Revolution, beukt zo hard dat we dit allemaal al weer snel vergeten zijn.

De oplettende lezer had bij bovenstaande introductie misschien door dat ik van tevoren redelijk sceptisch was over dit album. Met de kant die powermetal de laatste tijd op ging begon ik langzaam mijn vertrouwen in het genre te verliezen. De kracht van het genre ligt volgens mij nog steeds in ouderwets goede refreinen met meezingbare melodielijnen en niet in ellelange nummers die zonder orkest als los zand uit elkaar zouden vallen. Kamelot is gelukkig niet vergeten hoe het een goed simpel liedje in elkaar sleutelt, en heeft met die formule een aantal zeer fijne nummers op dit album geknald. Één van de verrassingen van het jaar dus.

Tracklisting:
Kamelot - Haven

  1. Fallen Star
  2. Insomnia
  3. Citizen Zero
  4. Veil of Elysium
  5. Under Grey Skies
  6. My Therapy
  7. Ecclesia
  8. End of Innocence
  9. Beautiful Apocalypse
  10. Liar Liar (Wasteland Monarchy)
  11. Here’?s to the Fall
  12. Revolution
  13. Haven

Line-up:

  • Tommy Karevik – Zang
  • Oliver Palotai – Toetsen
  • Casey Grillo – Drums
  • Thomas Youngblood – Gitaar
  • Sean Tibbetts – Basgitaar

Links: