Als ik hier nog moet uit gaan leggen wie Judas Priest is ben je op de verkeerde site beland. Na het stoppen van Black Sabbath zou je Priest de oudste nog bestaande metalband kunnen noemen. Nadat K.K. Downing al was gestopt bij de Britten kwam eerder dit jaar ook het nieuws naar buiten dat Glen Tipton lijdt aan Parkinson. Firepower zou dus zo maar eens het laatste album van Judas Priest kunnen zijn.
Het negentiende album van Judas Priest begint met het titelnummer. Zeer waarschijnlijk heb je dit nummer al gehoord, aangezien het één van de nummers is die als opwarmer zijn vrijgegeven door de platenmaatschappij. Ditzelfde geldt voor Lightning Strikes en Never The Heroes. Deze voorproefjes doen al vermoeden dat we te maken hebben met een ouderwets klinkende Priest en dat is geenszins negatief bedoeld.
Nummers als Evil Never Dies en Necromancer laten een lekker duistere kant van Judas Priest horen waarbij de band weer enkele fijne riffs heeft weten te creëren. De openingstonen van Children Of The Sun klinken een stuk melodieuzer dan ik gewend ben van Judas Priest. Het doet me denken aan iets van Kirk Hammett zonder dat het direct overgenomen is van een ander nummer. Ik vermoed dat dit komt door de inbreng van de relatief nieuwe gitarist Richie Faulkner. Guardians is een piano intermezzo waarbij langzaam de gitaren opkomen en zo werken naar het volgende nummer: Rising From Ruins, een meer midtempo nummer met behalve de nodige gitaren en altijd aanwezige beukende drums ook subtiele synthesizers.
Zo ongeveer halverwege is al duidelijk dat Judas Priest, ondanks dat het zijn zo typerende geluid laat klinken, nog niet klaar is met het uitproberen van nieuwe muzikale dingen. Vooral qua gitaarwerk is bijvoorbeeld tijdens het nummer Flame Thrower goed te horen dat er een nieuw lid is toegetreden. Niet getreurd, ook liefhebbers van de typerende dubbel gitaarriff komen aan hun trekken, zoals we in het nummer Spectre weer kunnen horen. Dan zitten we al weer op het tiende nummer en hebben we er nog vier te gaan!
Firepower is, qua tijd, waarschijnlijk één van Judas Priest‘s meest lange albums. Zoals wel vaker bij albums die een lange speeltijd hebben zou je je kunnen afvragen of het misschien niet wat beter was geweest om enkele nummers te schrappen en op die manier de kwaliteit te verhogen. Het is leuk dat een band iets nieuws uitprobeert, maar het is maar de vraag of je daar als fan op zit te wachten natuurlijk. Nummers als Rising From Ruins en Flame Thrower had niemand gemist en de kwaliteit van de overige nummers zou niet zo snel verzanden in de tijdsduur.
Hoe verhoudt Firepower zich nou ten opzichte van ander werk van Judas Priest? Het is geen British Steel of Painkiller, dat moge duidelijk zijn. Er staan echter best wat songs op dit album die de tand des tijd zullen doorstaan zoals nummers als Living After Midnight, Hell Bent For Leather of Delivering The Goods hebben gedaan. Voor Priest-begrippen schaal ik dit album in de subtop, iets wat vele bands qua niveau nooit zullen halen.
Score:
80/100
Label:
Sony Music Entertainment, 2018
Tracklist:
- Firepower
- Lightning Strike
- Evil Never Dies
- Never The Heroes
- Necromancer
- Children Of The Sun
- Guardians
- Rising From Ruins
- Flame Thrower
- Spectre
- Traitors Gate
- No Surrender
- Lone Wolf
- Sea Of Red
Line-Up:
- Rob Halford – Zang
- Glenn Tipton – Gitaar
- Richie Faulkner – Gitaar
- Ian Hill – Bas
- Scott Travis – Drums
Links: