Iron Front – Hooked

Geschreven door op 16-01-2024 om 18:50.

Zover ik heb kunnen nagaan, passeerde Iron Front hier op Zware Metalen nog niet eerder. In 2022 verscheen het debuut van de Amerikanen met de welriekende titel Left Out to Rot. Van 2016 tot 2019 was de band al onder de naam Dire Wolves actief, echter veranderde de line-up en koos de band een andere naam, namelijk Iron Front. Brutale death metal spelen, dat is wat het kwintet ook doet op dit tweede volwaardige album dat als titel Hooked heeft meegekregen. De songtitels en de albumhoes laten in ieder geval niets aan de verbeelding over.

In slechts tweeëntwintig minuten blazen de heren er een zevental nummers doorheen op dit tweede album. De vocalen zijn lekker bruut en redelijk laag, de productie en geluidsoverdracht lekker opgepompt. De snaredrum klinkt daarbij behoorlijk blikkerig, wat de variatie wel ten goede komt. Zelf vind ik dat altijd wel grappig klinken, maar er zijn ongetwijfeld ook lieden die dit storend vinden. De riffs zijn van die typische, vrij generieke deathmetalriffs. We hebben het allemaal al eens gehoord, maar de uitwerking is in principe gewoon meer dan prima. Tijdens Slug Rounds dendert de band aardig door en worden er ook een aantal smaakvolle, genietbare momenten geïntegreerd door gitaarloopjes, breaks, vocale uithalen en een sample te laten horen. Knap verweven, doch nergens echt opzienbarend.

 
Burned By A Crack Pipe zoekt vervolgens een behoorlijke speelsnelheid op, maar heeft daarentegen ook wel wat dikke slam-capriolen in huis. Dit zal ongetwijfeld een nummer zijn wat live de handen wel op elkaar kan krijgen voor een stevige mosh-pit. Die zal dan tijdens het hoempa-pa-nummer Pig Splitter abrupt veranderen in een wilde polonaise. Maar vergis u niet, de pit zal tijdens het einde gewoon weer losbreken, wanneer de drummer wederom hard doorbeukt en zijn vellen molesteert alsof hij met de haak, die te zien is op de albumhoes, alles doorklieft. Het titelnummer is een korte kraker, die hoofdzakelijk bestaat uit wat old-school momentum. Een kleine drie minuten aan hapklare brokken dus. Intestinal Siphon is zo gruwelijk als de titel ook maar enigszins doet vermoeden, waarbij opvalt dat de melodische riffs een rol opeisen. Het geweld is er in ieder geval niet minder op. Die heerlijke slam komt ook weer even om de hoek kijken. Een gore putgrunt maakt het geheel vakkundig af.

Als laatste treffen we The Slam of ‘87, met een sample van een telefoon uit de jaren ’80. Het nummer zelf gaat ook wel qua stijl wat terug in de tijd. Het geheel klinkt extreem uitdagend, door met name de dikke gonzende riffs, overtuigende keelreutels en het fijne ritme. De drummer raakt zijn speeltuig met verve en tegen het einde krijgen we ook nog even een knap uitgevoerde pig-squeel voor onze kiezen.

Hooked is een prima, vrij opgepompt klinkend album van het vijftal heren. Helaas is de speelduur aan de korte kant, want wat mij betreft had het album ook tweemaal zo lang mogen duren. De klank van de drums blijft een persoonlijke smaak, verwacht ik, maar als het u niet kan deren, geef deze band dan gerust eens een kans. Nergens is het gezelschap wereldschokkend bezig, edoch lijkt het mij een feest om deze vuillakken live te aanschouwen. Indien u nog twijfelt, luister dan naar het hier toegevoegde openingsnummer Dissolved In Resin met grillige gitaren, verwoestende vocalen en bittere drumsalvo’s.

Score:

77/100

Label:

Creator-Destructor Records, 2024

Tracklisting:

  1. Dissolved In Resin
  2. Slug Rounds
  3. Burned By A Crack Pipe
  4. Pig Splitter
  5. Hooked
  6. Intestinal Siphon
  7. The Slam of ‘87

Line-up:

  • Topey Plourde – Vocalen
  • Cruz Garcia – Gitaren, vocalen
  • Dmitri Castillo Russel – Bas
  • Jesse Dicruttalo – Gitaren
  • Max Mahmood – Drums

Links: