Instanzia – Ghosts
Metalodic Records, 2010
Er was maar liefst vier jaar nodig om deze band op te richten, en nog eens drie om er een debuutalbum uit te persen, maar met Ghosts levert Instanzia uit Montreal, Québec dan eindelijk haar eerste schijfje af. Al heeft de band de plaat zelf geproduceerd, Peter in de Betou (Dragonland, Steel Attack, Firewind, Meshuggah) was verantwoordelijk voor de master en het artwork werd verzorgd door Jean-Pascal Fournier (Edguy, Avantasia, Dragonforce). Namen die één en ander al verklappen; Instanzia maakt melodieuze up-tempo power metal in Europese traditie.
Het album telt alles bij elkaar acht vrij lange tracks die redelijk goed van elkaar te onderscheiden zijn. De muziek is zeer makkelijk op te pakken en daarmee bijna radiovriendelijk. Na een tweede luisterbeurt wordt echter wel duidelijk dat we hier met muzikanten te maken hebben die weten wat ze doen. Het gitaar- en drumwerk zit uitstekend in elkaar en is van vrij hoog technisch niveau. Tel daarbij op dat de productie van topniveau is en je hebt een aangename plaat die niemand in de weg zal zitten. Daarin zit hem echter ook het knelpunt van dit werkje. De klinische sound en de gemaakte keuze om voortdurend aan de veilige kant te blijven, maken dat de verveling snel toeslaat. Dit wordt met name veroorzaakt door de niet bepaald spannende zang van Alexis Woodbury. Hij klinkt overal beheerst, veilig en hetzelfde. Wat mij vaak juist zo aanspreekt in vergelijkbare bands zijn de krachtige vocalen en hoge uithalen van de zangmeesters. Het kippenvelgevoel dat daarbij hoort kun je wel vergeten als je naar Instanzia luistert. Daar kunnen zelfs de vele stukjes koorzang niets aan verhelpen.
Tekstueel worden vrij interessante onderwerpen aangesproken. Neem bijvoorbeeld Dessert Fox, waarin verhaald wordt over Erwin Rommel, zijn triomfen in Noord-Afrika voor Nazi-Duitsland en zijn verraad tegenover Adolf Hitler aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Wat ik dan wel weer jammer vind, is dat de teksten op een vrij kinderachtige wijze in elkaar gestoken zijn. Het lijkt wel of overal de eerste zin die voorhanden was het eindproduct heeft gehaald. Nergens valt mij een mooie metafoor of pakkend rijmwoord op. Maar dat is wellicht ook iets waar niet veel luisteraars zich mee bezig houden en in die zin niet zo belangrijk zal zijn.
Opmerkelijk is verder nog dat de band geen toetsenist in de bezetting heeft, al is de plaat wel degelijk voorzien van een forse hoeveelheid keyboardarrangementen. Deze zijn toegevoegd door gastmuzikant Mathieu Fiset, wie ook in twee nummers een keyboardsolo ten gehore brengt (onder andere in A Genius Who Believes). Daarnaast is er door Diego Kasper van de band Hibria een gastbijdrage geleverd in de vorm van een gitaarsolo (in Dessert Fox).
Met Ghosts heeft Instanzia een prima debuut afgeleverd. Goede songs, knappe uitvoering en perfecte productie, maar met een vrij saaie zangstem. De meezingrefreintjes en catchy thema’s zullen menig power metal-fan in beweging brengen, maar liefhebbers van de rauwere meer Amerikaans georiënteerde power metal (Iced Earth, Jag Panzer, Cage) zullen hier helaas weinig mee kunnen. Aangezien ik zelf in deze laatste categorie val, kom ik niet op een hogere waardering dan een ruime voldoende.
Tracklisting:
- Omen
- Ghosts Of The Past
- Power Of The Mind
- Charmin Deceiver
- Heavenly Hell
- A Genius Who Believes
- The Key
- The Dessert Fox
Line-up:
- Alexis Woodbury – vocalen, gitaar
- Jean-Christophe Binette – gitaar
- Francis Gagné – basgitaar
- Francis Ducharme – drums
Links: