Inquisition – Black Mass for a Mass Grave

Geschreven door op 28-12-2020 om 20:30.

Achtste langspeler voor Inquisition, dat aan zijn dertigste levensjaar bezig is. Met een stabiele line-up, en dan heb ik het niet over de geestelijke toestand van de leden, brengt Inquisition black metal die je er zo uit kunt halen. Herkenbaar, soms inwisselbaar, maar steeds met een duidelijk geluid. Black Mass for a Mass Grave is ook zo. Het is altijd uitkijken naar de kwaliteit van de riffs, de toevoegingen, de extraatjes. Ik ben één van die mensen die ondanks de extra-muzikale zaken blijft luisteren naar Inquisition trouwens. Deze review gaat over het album Black Mass for a Mass Grave, niet over de personen die het brengen.

En Black Mass for a Mass Grave is wel degelijk de moeite waard. Althans voor iemand die a. niet gaat zeuren dat er te weinig evolutie in het spel zit, b. niet alles vergelijkt met Invoking the Majestic Throne of Satan en c. deze vorm van muziek een kans wil geven.  Dagon en Incubus zijn een duo dat meerwaarde haalt uit samenspel en het op elkaar ingespeeld zijn. Ze hebben een duidelijke missie en visie en een strategie om die tot uitvoering te brengen. De meeste nummers zitten op dezelfde manier in elkaar, kennen strofen en refreinen en verlopen op dezelfde wijze. Het leidmotief keert overal terug, iets wat specifiek bij Inquisition perfect uitgevoerd wordt omdat riffs en solo’s versmelten tot een hybride die in verschillende variaties, afhankelijk van de melodische dissonantie, terugkomt. Ik wil het niet te technisch maken, maar daar komt het volgens mij wel op neer.

De verschillende nummers variëren onderling vooral in tempo (Necromancy through a Buried Cosmos is wel erg traag eigenlijk) , in het gebruik van extra slide op de gitaar, het gebruik van echo op de lead (op Black Mass for a Mass Grave is dat het meest opvallende effect in vergelijking met andere albums) en de inbreng van heavy of epische riffs – in dit geval opnieuw Bathory. Maar uiteindelijk haal je Inquisition er ook nu weer probleemloos uit, wat op zich een reden is voor sommigen om er niet op in te gaan.

Voor wie Inquisition totaal niet kent: denk aan Immortal met meer Bathory en een frontman met negentig procent minder theatrale neigingen (helaas wel andere neigingen, ik weet het) die je gemakshalve kunt vergelijken in de clip hierboven. Vul aan met relatief geniaal gitaarspel en een drummer die op een goede dag – die hij meer wel dan niet heeft – zowel Frost als Horgh kan bijbenen. Gewoonweg uiterst degelijk en betrouwbaar, acht keer op rij. Een dikke acht qua score volgt. Niet meer, omwille van het feit dat de plaat wat inzakt naar het einde toe. Maar toch, het is niet anders. Over het artwork wil ik het niet hebben.

Score:

83/100

Label:

Agonia Records, 2020

Tracklisting:

  1. Spirit of the Black Star
  2. Luciferian Rays
  3. Necromancy Through a Buried Cosmos
  4. Triumphant Cosmic Death
  5. My Spirit Shall Join a Constellation of Swords
  6. Ceremony for the Gathering of Death
  7. Majesty of the Expanding Tomb
  8. A Glorious Shadow from Fire and Ashes
  9. Extinction of Darkness and Light
  10. Hymn to the Absolute Majesty of Darkness and Fire
  11. Beast of Creation and Master of Time
  12. Black Mass for a Mass Grave

Line-up:

  • Dagon – Keel, gitaar, keyboards
  • Incubus – Drums

Links: