Ergens te vinden binnen het zo goed als ondefinieerbare spectrum van atmosferische metal, is Illudium onmiskenbaar een product van Prophecy Productions. Het label achter bands als Dornenreich, Unreqvited, Lantlôs en tot voor kort ook Alcest. Op Ash of the Womb hoor je dan ook duidelijk invloeden terug van het album Shelter van Alcest. Toch is Illudium vooral zichzelf. Door breekbaarheid en emotie te mengen met wat elementen van doom metal heeft de band een goed recept in handen.
Op het vorige album Septem, dat uitgekomen is in 2016, hoor je dat zangeres en gitarist Shantel Amundson nog zoekt naar het eigen geluid. Het is allemaal wat rauwer opgenomen en minder spannend dan het nieuwste werk. Ash of the Womb is meer gelaagd en zowel zachter als intenser qua muziek. De productie zelf is flink opgeknapt. Er is meer levenservaring, wat de muziek ten goede is gekomen. Uit al die levenservaring wordt dan ook rijkelijk geput. Het nieuwe werk gaat over de turbulentie en het lijden dat we in het leven tegenkomen. “Death within the womb and life within the tomb.” Deze onderwerpen staan erg dichtbij Shantel. Zowel in persoonlijke zin als in de relatie van de mens met de natuur. Zo worden de bossen in het zonnige Californië waar de zangeres woont al jaren geteisterd door enorme branden die onvoorstelbare verwoesting aanrichten. Een grote inspiratiebron, te horen in het nummer Sempervirens. Vanuit al dat vuur wordt uit de as ook weer genezing opgebouwd. Uit dood komt nieuw leven.
Het bos dat in brand staat is niet de grootste natuurlijke invloed die ik terug hoor, zelf hoor ik veelal de oceaan als ik naar Ash of the Womb luister. De muziek lijkt zich te vormen naar de bewegingen van de wateren waar Shantel rust en inspiratie zoekt. Soms is de muziek kalm, soms stormachtig. Het komt vaak heel dichtbij, maar trekt zich ook weer terug. Instrumentaal kan het in die stormachtige vloed heerlijk zwaarmoedig tekeer gaan met goede drums en degelijk gitaar- en basgitaarspel. Nog wat meer bas had het geluid van Illudium nog iets meer gewicht kunnen geven. En net zoals de oceaan is ook de stem van de zangeres niet als een rimpelloos meer. Het leeft en beweegt. Het schuurt en klotst af en toe tegen de rotsen op. Niet altijd mooi in de traditionele zin van het woord. Puristen die alleen houden van hele zuivere stemmen zouden enkele stukken vals of slordig kunnen noemen. Zelf vind ik de momenten wel fijn waarbij er buiten de lijntjes gekleurd wordt en ik hoop dat dit nog vaker terugkomt in latere werken. Zo zit er in mijn favoriete nummer Soma Sema zo’n enkele uitspatting. De emotie, waar de muziek van Illudium mee doorspekt is, komt op die zeldzame momenten het best tot zijn recht.
Jaarlijstmateriaal is Illudium nog niet, wel absoluut het herhaaldelijk luisteren waard. Het zou me niet verbazen als deze band, na enkele jaren bijschaven en perfectioneren van een al goed recept, ooit tot één van mijn favorieten gaat behoren. Een band om in de gaten te houden.
Score:
80/100
Label:
Prophecy Productions, 2021
Tracklisting:
- Aster
- Sempervirens
- Soma Sema
- Ätopa
- Madrigal
- Where Death and Dreams do Manifest
Line-up:
- Shantel Amundson – Zang, gitaar
- Gregory Wesenfeld – Drums
- Josef Hossain-Kay – Basgitaar
Links: