Hypothermia – Svartkonst
Agonia Records, 2015
Ik heb Hypothermia enkele keren live meegemaakt, en telkens was het een uitputtingsslag. Door de jaren heen is de band rond levende zombie Kim Carlsson er niet vrolijker op geworden, integendeel. De koers is van blackmetal verlegd naar postrock, maar de missie en visie is dezelfde. In en voorbij de duisternis gaan, in pure schoonheid.
37 minuten instrumentale depressie, in vrij minimalistische postrock/metaltonen, Svartkonst kort samengevat. Semi-akoestische gitaartonen worden afgewisseld met golven van distortiongitaren, een meanderende bas en heel veel weemoedigheid. De dynamiek is bijna tot nul herleid, hier gaat het om herhaling en hypnose op zeer lange termijn. Nuances in schaduwen, nonchalance in gitaarbeheer, daaruit blijkt een vorm van menselijkheid. Van melancholie en moedeloosheid. Niet dat het doomend traag gaat, Hypothermia vegeteert op zijn eigen tempo, kabbelend en gedwee. Dat laatste is meteen ook de sterkte en zwakte van deze plaat trouwens: het is deprimerend gelaten, maar eveneens willekeurig berustend. Ieder zijn meug zeker?
Tracklisting:
- Invokation
- Svartkonst
- Efterglöd
- Regnvals
- Vy
Line-up:
- Kim Carlsson – Gitaar
- Richard Abrams – Drums
- Hans Cools – Gitaar
Links: