Melodische death metal heeft nog altijd een plekje in mijn hart, ondanks de grote verzadiging in de markt. Bands als Insomnium, Mors Principium Est, Wolfheart en Omnium Gatherum, bijvoorbeeld. En dus gaat mijn zoektocht naar nieuwe ontdekkingen van pareltjes verder. Ditmaal de kans aan het Amerikaanse Hinayana om mij te overhalen. De EP getiteld Death Of The Cosmic zal doen blijken of het hen lukt.
Met vijf tracks en een speelduur van net geen vierentwintig minuten lijkt het prima te doen om snel tot een conclusie te komen. Laten we dan gelijk beginnen met de titeltrack: heerlijk! Een prachtige en meeslepende melodielijn brengt je in een sfeer van relaxatie en later in de track, als het er allemaal wat ruiger aan toe gaat, weet deze melodie de atmosfeer toch te behouden. De vocalen, zowel het gefluister als de grunts, zijn van een goed niveau en dragen bij aan de beleving van hard versus mooi die dit nummer zo goed in balans heeft weten te brengen. De gitaarsolo’s zijn ook zeer smaakvol en warm van klank (typerend voor dit genre, maar het zou ook niet anders hoeven).
Track twee draagt een iets andere hoed, namelijk de hoed van de wat meer duistere kant van de melodeath. Denk aan de band Wolfheart en je weet gelijk wat ik bedoel. Nu ik dat zo zeg, de stijl van dit nummer komt aardig in de buurt van Wolfheart. Het wint dus niet gelijk de originaliteitsprijs, maar maakt wel dat dit mijn favoriet is van de EP. Bijzonder aan deze track is ook de bijdrage van Nature Ganganbaigal (Tengger Cavalry). Waarom is dat bijzonder, vraagt u? Nature is in juni vorig jaar overleden. Dit maakt zijn bijdrage aan deze track één van de laatste keren dat hij te horen is op een nieuwe release. En de uitvoering is mooi.
Over een mooie uitvoering gesproken: de derde track, Yet Here I Wait Forever. De titel klinkt wat weemoedig en als je daar bij stil gaat staan terwijl je het nummer luistert… Tja, doe maar niet. De akoestische gitaren en toetsen in dit nummer zijn wel erg mooi en rustgevend. Een fijne onderbreking.
Nummers vier en vijf laten nog even wat van dat fijne melodeath horen en een stukje doom hier en daar. Stevig, gitaren in drop A of standard A tuning, grootse en bombastische drums en een zweverig melodielijntje. Gooi daar de deathgrowls van Casey overheen en het plaatje is rond. Goed spul, dit!
Dan de productie: wow! Het klinkt groots, modern, maar toch met dat kleine beetje rauw. De instrumenten zijn degelijk in de mix gezet en niets voelt uit balans. Ook de basgitaar heeft een wat prominentere rol in de mix, iets wat bij andere bands uit dit genre nog wel eens anders is. De toetsen liggen er niet te dik bovenop, maar zijn precies genoeg aanwezig om de atmosfeer wat verder aan te dikken. Subtiel en netjes gedaan, dus.
Wat ben ik toch blij dat ik bij dit genre blijf terugkomen, want zo nu en dan ontdek ik toch weer een juweeltje. Hinayana is wat mij betreft zo’n juweeltje en Death Of The Cosmic is een extreem overtuigende EP. Als dit een voorbode is voor wat we van de band in de toekomst kunnen verwachten, dan hebben de Europese bands er een geduchte concurrent bij.
Label:
Napalm Records, 2020
Tracklisting:
- Death of the Cosmic
- Cold Conception (feat. Nature Ganganbaigal)
- Yet Here I Wait Forever
- In Sacred Delusion (feat. Toni Toivonen)
- Pitch Black Noise
Line-up:
- Casey Hurd – Zang, gitaar
- Erik Shtaygrud – Gitaar
- Matt Bius – Basgitaar
- Michael Anstice – Keyboard
- Daniel Vieira – Drums
Links: