Hellripper – Warlocks Grim & Withered Hags

Geschreven door op 19-03-2023 om 12:28.

U denkt: ‘Schrijft die Dypfrys eigenlijk nog wel reviews?’ Zeker doe ik dat. Ik was alleen volledig opgezogen door Hellripper en zijn derde plaatje genaamd Warlocks Grim & Withered Hags. Een album met black/speed metal met een old-school gevoel, vol energie en met brede invloeden. Hellripper is het werk van James McBain, een bijzonder getalenteerd en hardwerkend sujet van bouwjaar 1995. Hij mag dan jong zijn, hij kent zijn pappenheimers. Van Venom tot Windir tot Darkthrone, tot Slayer, hij speelt het allemaal. Het Belgische Bütcher is ook een naam waar het aan doet denken. Ik kan hier wel namen gaan droppen, maar het is gewoon metal, dus het klinkt als metal. C’est ça!

Het feit dat de plaat via Peaceville Records uitkomt zou al een teken moeten zijn. Het label geeft al jaren kwalitatief sterke platen een kans. Bij de eerste ochtendgloren van Warlocks Grim & Withered Hags wordt duidelijk dat dit inderdaad sterk in elkaar zitten. Het is een kleurrijk en vurig plaatje. De mix is goed gebalanceerd, hoewel er van mij zelfs nog wel een beetje extra dramatiek in mocht. Veel aandacht is er voor details, en dat maakt dat je gelijk het gevoel hebt naar een intelligente plaat te luisteren. En dat gevoel is ook een feit. De melodieuze gitaar prikt vrolijk door de mix, terwijl de snauwende boosaardige vocalen duivelse druk blijven uitoefenen. Natuurlijk is niet alles even goed als The Nuckelavee en de titeltrack, maar desondanks is het een plaat die ik met plezier van voor naar achter luister. Dat komt ook zeker door verrassende twists zoals in Mester Stoor Worm, waar ineens een akoestische wending klinkt. De grunts zijn hier vaker uitgelicht dan de screams, en dat past goed.

Wat ook boeiend is zijn de vele invloeden, of het vuige speed metal en rock ‘n roll is, melodeath of Sognametal, het komt allemaal voorbij! De mix en de vocalen geven daarbij de consistentie die nodig is om het geheel logisch te houden. De structuren zijn simpel, maar juist dat maakt dat deze plaat doorrijdt als een Harley. Hellripper kan ook variëren. Wendingen kunnen ook te dramatisch zijn, waardoor het zichzelf wat overschreeuwt, maar dat is maar een klein verbeterpunt. Het enige minpunt dat ik kan bedenken is de soms wat geringe variatie op de drums, en het feit dat het er niet altijd even dynamisch aan toe gaat. Als daar nog iets meer precisie en dynamiek in zat was het cijfer nog hoger uitgevallen.

Een plaat die met liefde in elkaar is gezet. Het is duidelijk dat Hellripper op zijn hoogtepunt zit. Zowel productietechnisch als muzikaal als creatief overtreft hij zichzelf. Wat een ontzettend consistent en leuk album. Dit is volgens mij de eerste keer dat ik een album beschrijf als ‘leuk’, maar het spelplezier spat er gewoon vanaf. Neem daarbij nog de jaren ’90 stijl cover, en je hebt bingo. Checken, joh.

Score:

88/100

Label:

Peaceville Records, 2023

Tracklisting:

  1. The Nuckelavee
  2. I, the Deceiver
  3. Warlocks Grim & Withered Hags
  4. Goat Vomit Nightmare
  5. The Cursed Carrion Crown
  6. The Hissing Marshes
  7. Poison Womb (The Curse of the Witch)
  8. Mester Stoor Worm

Line-up:

  • Hellripper – Alles

Links: