Collega schrijver Michiel Hoogkamer vond drie jaar geleden dat er weinig vernieuwends op From Days Unto Darkness te ontdekken viel, maar noemde het wel een van de beste thrashalbums van dat jaar. Ik werd dan ook een beetje huiverig toen in de biografie van het nieuwste wapenfeit van Hatriot gesproken werd over een verandering van schrijfstijl: een modernere productie, meer death- en metalcore en zelfs hardcore invloeden. Met dat eerste kan ik leven maar andere muzikale invloeden? En dan niet een beetje richting een iets andere stroming maar er gelijk drie andere invloeden tussendoor jassen?? Is dat niet wat teveel van het goede?
The Vale Of Shadows trapt in ieder geval af met een lekkere en groovende thrashstamper in de vorm van Horns & Halos. Het galoppeert weer lekker, heeft een paar pakkende riffs, furieuze solo’s en de stem van Cody Souza is niets veranderd. Toch zitten er ook wat tempowisselingen in die de vaart er wat uithalen en alvast wat van de nieuwe invloeden verraden. Ook het volgende The Hate Inside kent een vliegende start die we bijvoorbeeld van Kreator kennen. Het drumwerk hierin legt dan weer wat hardcore invloeden bloot en er komen opnieuw tempowisselingen in voor die enigszins lukraak geplaatst lijken. Gelukkig maken ook in dit nummer de riffs en het solowerk veel goed.
In Forceful Balance gaat het tempo nog iets verder omhoog door de stuwende bassdrums en het nummer krijgt veel body door de grunts. Dat trucje wordt nog een paar keer herhaald (Verminous And Vile en Mark Of The Tyrant). The Twenty Fifth Hour kent een Megadeth-achtig begin maar raast daarna verder waarbij de hardcore-invloeden sterk naar voren komen. De tweede helft van dit album kent daarna geen verrassingen meer. Bijna ieder nummer gat snel van start en het is afwachten wanneer de eerste break of grunt je om de oren vliegt. Saai wordt het nergens, daarvoor is de kwaliteit te hoog, maar het gevaar dat de nummers op elkaar lijken en inwisselbaar worden is wel degelijk aanwezig. Hatriot had er bijvoorbeeld goed aan gedaan het instrumentale Murderous Tranquility naar voren te halen.
Het siert Hatriot dat het de muzikale horizon verbreedt en uit een ander vaatje durft te tappen. Over het algemeen is dat ook gelukt en wordt er gelukkig genoeg gethrashed (ja, dat is een werkwoord!) Of je overweg kan met de wat vreemd aandoende overgangen tussen de riffs en het feit dat er ook grunts staan op The Vale Of Shadows, ligt vooral aan je eigen smaak en al dan niet rigide kijk op thrash. Laten we het erop houden dat de veranderingen nog niet genoeg gedoseerd zijn en de experimenteerdrift wat te ver is doorgeschoten. Voor getoond lef en doorzettingsvermogen krijgt dit album een punt hoger dan de voorganger, op voorwaarde dat er de volgende keer wat logischer klinkende overgangen tussen de riffs worden toegevoegd en weer meer van die snerpende Souza-vocalen staan.
Score:
88/100
Label:
Massacre Records, 2022
Tracklisting:
- Horns & Halos
- The Hate Inside
- Forceful Balance
- Verminous And Vile
- Clemency Denied
- The Twenty Fifth Hour
- Only Red Remains
- Mark Of The Tyrant
- Vale Of Shadows
- Murderous Tranquility
- Hymn For The Wicked
Line-up:
- Cody Souza – Zang, basgitaar
- Kosta Varvatakis – Gitaar
- Kevin Peterson – Gitaar, vocalen
- Nick Souza – Drums
Links: