Halcyon Way – Bloody But Unbowed

Geschreven door op 24-08-2018 om 20:45.

Progressieve metal, hard rock, heavy metal…of gewoon metal. Dit zijn allemaal genres waar de band Halcyon Ways zich mee associeert. De in 2001 opgerichte Amerikaanse band heeft al een indrukwekkende geschiedenis. Zo zijn zij support act geweest bij onder andere U.D.O., Iced Earth, Queensryche en uit ons eigen kikkerlandje: Delain. Op 3 augustus dit jaar werd hun vierde album, Bloody But Unbowed, uitgebracht. Een plaat met twaalf nummers en een speelduur van ruim vijftig minuten.

Het is een ware mix aan verschillende soorten metal en een uitdaging om vast te pinnen welk genre de hoofdlijn voert. Neem bijvoorbeeld Superpredator: de track begint met een akoestisch gitaarpingeltje waar een “reverse” effect overheen zit. Dit gaat vervolgens na tien seconden over in een thrashmetalriff en slaat bij dertig seconden om in een deathmetalriff. Alsof dit al niet verbazingwekkend genoeg is, verandert de stijl zo rond de vijftig seconden nogmaals naar een combinatie van thrash metal en hardrock. De rest van het nummer blijft afwisselen tussen de eerdergenoemde genres. Oja, en halverwege het nummer is zelfs een stukje (lichte) progressieve metal te horen. Een behoorlijk overwelmende track, maar gek genoeg werkt het wel. Ik zeg: luister en oordeel zelf.

De rest van het album speelt in iets mindere mate ook met verschillende genres. Zo zijn Burning The Summit en Desolate een mix van melodeath en heavy metal. De track Ten Thousand Ways is dan weer eerder een combinatie van hardrock en thrash metal. Met Slaves to Silicon maakt de band nóg een uitstap, naar industrial metal in combinatie met een bijna powermetal-achtig refrein en gitaarsolo. Ook de vocalen in de nummers variëren tussen een zeer goed uitgevoerde hoge zanglijn en brute, smerige deathgrowls.

Bloody But Unbowed is een plaat waarop een hele hoop gebeurd. De mannen laten hier wel horen dat zij van goeden huize komen en weten hoe zij krachtige nummers moeten afleveren. De zeer goed geschreven gitaarsolo’s geven deze arme gitarist haast een minderwaardigheidscomplex. Het punt waar Halcyon Way voor mij dan tekortschiet, is de samenhang. Het voelt alsof de band nog op zoek is naar haar imago en klank. Je zou verwachten, na zeventien jaar en vier volledige albums, dat dit geen probleem meer zou mogen zijn. Mogelijk komt dit ook door de vele line-upwisselingen die de band in recente jaren heeft gehad (een nieuwe gitarist in 2012, een nieuwe bassist in 2014 en een nieuwe drummer in 2016).

Eindconclusie: een dappere poging van goede muzikanten om een solide album neer te zetten, maar het is het nét niet helemaal.

Score:

70/100

Label:

Agonia Records, 2018

Tracklist:

  1. Deevolutionize
  2. Bloody but Unbowed
  3. Blame
  4. Slaves to Silicon
  5. Superpredator
  6. Ten Thousand Ways
  7. The Church of Me
  8. Cast Another Stone
  9. Crowned in Violence
  10. Burning the Summit
  11. Desolate

Line-up:

  • Steve Braun – zang
  • Jon Bodan – gitaar, zang
  • Max Eve – gitaar
  • Skyler Moore – basgitaar, zang
  • Aaron Baumoel – drums

Links: