Ik hou het niet meer bij. Houdt iemand het nog bij? Ik niet. De releases van de hand van Mories bedoel ik. Ook alle bands van de beste man, ik weet het niet meer. Het resultaat is dat ik er gewoon uitpik wat me raakt en de rest moet laten gaan als een walvis zijn dooie kalf. Hagetisse is één van de vele bands, zoals u al kon lezen in de review van de laatste (denk ik toch) The Night Specter. Hagetisse kent vijf langspelers, als je de nieuwe The Seven Sorrows of the Virgin meetelt weliswaar.
Zeven zorgen, zeven nummers, zo gaat dat in het leven. Bepaalde nummers worden in het Nederlands gebracht, al moet je wel een soort van decodeermachine hebben om iets van de tekst te kunnen maken. Bij nummers als De dood klopt zelden voorzichtig aan op de deuren van de verdoemden krijg je echter wel de kans om het gelamenteer wat te ontcijferen en kun je zowaar woorden herkennen. Echt van belang is dat niet bij deze release, waar alles om sfeer en beleving draait. Een summum van jengelende gitaren en bolderende basgitaargeluiden, voorzien van opstijgende keys en geluiden die lijken voort te komen uit ascetische omgevingen. Typisch voor veel van de releases van Mories – en ook hier een wederkerend kenmerk – is het feit dat de spanning erg hoog ligt: er zijn weinig momenten van relatieve rust. Ik moet deze keer ook wat zoeken naar inhoud, om richting te geven aan de op zich best wel intrigerende vorm en uitvoering. Veel referenties kan en ga ik ook echt niet geven, of misschien toch eentje: Woods of Infinity na veel te veel koffie.
En dan nu de nieuwe Gnaw Their Tongues maar eens aan de tand voelen, wat letterlijk genomen een risicovolle onderneming is.
Score:
85/100
Label:
Eigen Beheer, 2020
Tracklisting:
1. Seven Sorrows
2. De dood klopt zelden voorzichtig aan op de deuren van de verdoemden
3. Death Bells Toll
4. Vallende sterren voor de doodseskaders
5. With the Knives on Our Throats We Step into the Fire
6. Omne Malum a Deo
7. Schurftkorsten op de bebloede kelder kaarsen
Line-up:
- Mories
Link: