Tja, kan of moet er nog iets gezegd worden over Gotmoor, om iemands mening te veranderen en deze nieuwe plaat vaker over de toonbank te laten gaan? Neen, ik denk het niet. Deze Belgische black metal band heeft namelijk al lang zijn pluimen verdiend. Ze behoeven geen introductie, zo wordt dan gezegd. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat enkele onverlaten onder jullie Gotmoor van haar noch pluimen kennen, en in dat geval heeft een review mogelijk nog nut. Goed, dan gaan we daarvoor. Gotmoor werd vooral gesmaakt in het Vlaamse land en daarboven, bij het verschijnen van de compilatie Vlaemsche premitieven. Snerpende black met een onfrisse toets, kraekende doch volwaerdige black. Pain Provider, dat vijf jaar na de compilatie verscheen in 2005, dat was toch even anders. Bitter en acide werd woest en agressief, Gotmoor liet zijn primitieve kant achter zich en beukte zichzelf een baan door de extreme scene, richting fans van Lugubre en Antaeus. Daarna volgde 16 jaar stilte.
Zonderlingen. De titel van het nieuwe album. De achterkant van de cd/vinyl ziet eruit als een in eigen beheer uitgebrachte geluidsdrager, uit de tijd dat we met zijn allen Paint ontdekten. Het heeft wel iets. De voorkant is een stuk verfijnder en doet denken aan enkele Zweedse meloblack-hoezen (bijvoorbeeld Naglfar). Qua line-up schiet er nog weinig over van de 2005 line-up, oudgedienden Nevel en Storm inviteerden deze keer gitarist Y van Ars Veneficium, frontman D’n Osschaert (ex-Bullcreek), bassist Gorth en timmerman Hammerman (Fractured Insanity) met zijn gekende ultrasnelle beukwerk op de drumkit. Muzikaal vind ik het eerder richting demowerk gaan van de band, omwille van de melancholische pagan (toetsen) symphosfeer, de Noors/Zweedse invulling van het gitaarwerk en de gebruikte thematieken. De Middeleeuwen zijn terug, maar tussen de regels door krijg je toch het gevoel dat Gotmoor de link wil leggen tussen praktijken die toen plaatsvinden en nu terug de kop opsteken. Complotten, manipulatie, corruptie … de kritische geesten die vooral in het duister overleven en op hun eigenste manier ten strijde trekken tegen valse voorwendsels. Misschien beeld ik het me in, het kan, maar dat gevoel hou ik er in ieder geval aan over.
De black van Gotmoor kreeg een productie mee van Andy Classen, die ondanks zijn death en thrash metal vaardigheden meer dan voldoende melancholische sfeer in de melodische black wist te leggen. Dat de drums een vooraanstaande rol kregen is niet meer dan logisch, de snelheid, finesse, dynamiek en intensiteit wordt vooral vanuit de achterhoede van de band aangedreven. Als je er een Dark Funeral/Marduk-gevoel aan over houdt, dan kan ik daar best inkomen. In combinatie met het melancholische gitaarwerk en de doorleefde screams kom je echter in ander vaarwater terecht, waarbij ik bijvoorbeeld denk aan Vinterland, Noctes, Mörk Gryning en ja, zelfs een Liar of Golgotha. Wie de schoen past trekke hem aan.
Score:
80/100
Label:
Headbangers Records, 2021
Tracklisting:
1. Gefluister des duister
2. Tanneke Sconynckx
3. Land van niets
4. Den schimmenganger
5. Aradia’s geheim
6. Eibor Neevik
7. Verheft het vaandel
8. Eeuwige winter
9. Pagus Flandrensis
Line-up:
Storm – Bas
Nevel – Gitaar
Hammerman – Drums
D’n Osschaert – Keel
Yuri D – Gitaar
Links: