Godspeed You! Black Emperor – ‘Asunder, Sweet and Other Distress’
Constellation, 2015
Godspeed You! Black Emperor, een band die zijn naam ontleent aan een Japanse documentaire uit de jaren zeventig, die een “projectionist” onder zijn negen vaste bandleden rekent en die in vijftien jaar tijd slechts 22 nummers heeft uitgebracht. In bijna alle opzichten lijkt het Canadese gezelschap buiten de gevestigde paden te treden, maar tot nu toe nooit ten koste van hetgeen wat echt telt: de muziek. Sinds de reünie in 2010 treedt de band weer regelmatig op en alweer drie jaar geleden kwam het alom geprezen ‘Allelujah! Don’t Bend! Ascend! uit. Afgelopen februari kondigde de band uit het niets aan dat er een maand later een nieuw album uit zou komen. Niks geen lange aanloop en maandenlang teaser-filmpjes uitbrengen op Youtube. “We hebben een nieuw album en over een paar weken kan je ‘m kopen,” zo doe je dat dus als je “post-rock-royalty” bent. De plaat kreeg de zoals altijd weinig tot de verbeelding sprekende titel ‘Asunder, Sweet and Other Distress’ mee en bevat vier nummers gebaseerd op materiaal dat sinds een paar jaar regelmatig live wordt gespeeld.
Eigenlijk helemaal geen nieuw album dus, maar eerder een band die eindelijk een keer besluit om wat nummers op te nemen. Voor Godspeed is het allemaal de normaalste zaak van de wereld, dus laten we er maar niet al te moeilijk over doen. Sterker nog, ik denk dat de muziek zich er juist goed voor leent om zich eerst over een langere periode te ontwikkelen. Aangezien de structuren erg op improvisatie en interactie tussen de muzikanten leunen is een nummer eigenlijk nooit “af”. Met dit album werd simpelweg een momentopname gemaakt van hoe de muziek op dat moment was.
Als je de muziek van Godspeed wil beschrijven dan beland je snel en vaak bij het woord relatief. Zo zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat de openingstrack Peasantry or ‘Light! Inside of Light!’ relatief toegankelijk is dankzij de meeslepende melodie, of dat het album relatief kort is. Het probleem is dat het simpelweg weinig zin heeft om de vergelijking met andere bands aan te gaan omdat andere bands niet op dezelfde manier met muziek omgaan. Een enkele lage basnoot die minutenlang onveranderd doorklinkt en zo de nummers Lambs’ Breath en Asunder, Sweet met elkaar verbindt zou me bij bijna ieder andere band mateloos gaan vervelen of irriteren, maar in dit geval wordt de spanning op ongekende wijze opgebouwd. Zoals ik onlangs nog in mijn review van Vessels schreef is het bij instrumentale muziek extra belangrijk om spanningsbogen te kunnen maken aangezien klassieke coupletjes en refreintjes niet gaan werken. Godspeed You! Black Emperor verstaat deze kunst als geen ander en de nummers lijken dan ook, ondanks hun lengte, voorbij te zijn voordat je het door hebt.
Naast de meer drone-geörentieerde nummers die het midden van het album beslaan krijgen we twee nummers die wat meer binnen de relatief (heb je ‘m weer) normale post-rock passen. De eerste van de twee wordt gekenmerkt door de eerder genoemde melodie die vaak door de gehele band unisono wordt gespeeld. Hierdoor wordt er een massief geluid gecreëerd dat halverwege het nummer uitmondt in een euforische climax die wegens de duidelijk aanwezige vioolpartijen een beetje aan een instrumentale versie van landgenoten Arcade Fire doet denken. Als afsluiter is er dan nog Piss Crowns Are Trebled; een stuk duisterder qua sound en aangezien deze site nog steeds Zware Metalen heet vinden we dat natuurlijk alleen maar positief. Hoewel ik eerder nog verkondigde dat het geen zin had om de muziek met andere bands te vergelijken kan ik het toch niet laten om de link te leggen met het laatste album van Altar of Plagues, alleen zonder de screams dan natuurlijk.
‘Asunder, Sweet and Other Distress’ is een album dat een paar luisterbeurten nodig heeft om zichzelf bloot te geven, maar als het eenmaal zover is dan is het ongekend genieten. Een enorme revolutie ten opzichte van ‘Allelujah! Don’t Bend! Ascend! en eerdere albums zou ik het niet noemen, maar de band heeft zich al genoeg bewezen als het gaat om originaliteit en vooruitstrevendheid. In plaats daarvan krijgen we een album dat bijna uit elkaar barst van muzikaliteit en waar ik eigenlijk niets op aan te merken heb. Behalve dan dat het van mij gewoon weer een dubbelalbum had mogen zijn, maar we zullen het voor nu even hier mee moeten doen. Het zou me niet verbazen om in december dit album op verscheidene jaarlijstjes terug te zien, die van mij heeft waarschijnlijk wel een plekje vrij.
Tracklisting:
- Peasantry or ‘Light! Inside of Light!’
- Lambs’ Breath
- Asunder, Sweet
- Piss Crowns Are Trebled
Line-up:
- Thierry Amar – Basgitaar, contrabas
- David Bryant – Gitaar, orgel, drones
- Aidan Girt – Drums
- Timothy Herzog – Drums, drones
- Efrim Menuck – Gitaar
- Mike Moya – Gitaar
- Mauro Pezzente – Basgitaar
- Sophie Trudeau – Viool, drones
- Karl Lemieux – Projecties
Links: