Gallhammer – The End
Peaceville, 2011
The End, de vraag is natuurlijk of de derde plaat van deze Japanse dames ook echt het einde is. Gallhammer geniet over de hele wereld zo’n beetje bekendheid. Een deel van de mensen vindt het oprecht goed en een deel luistert het omdat het Japanse meisjes zijn. Dan is er nog een groot deel mensen dat de muziek niet uit kan staan.
Gespeeld wordt een mengsel van eeuwenoude black metal, (van voor de tijd dat de eerste muzieksmid een blastbeat uit zijn oven toverde) doom en crust. Toen Gallhammer voor het eerst haar instrumenten oppakte was er geenszins sprake van instrumentbeheersing. Ondertussen wordt de zeer simpele muziek prima gespeeld.
Opener The End geeft mij te denken dat de dames geluisterd hebben naar landgenoten Corrupted. Een verrassend, prima ranzig death/doom-nummer, maar de tweetonige gitaar op de achtergrond is na twee luisterbeurten niet meer om aan te horen. De grunt is afkomstig uit een meisjesstrot, en dat kan je ook wel horen. Er zit niet zo heel veel kracht achter, maar toch is het wel te pruimen.
De rest van de plaat is wisselend van stijl, snelle nummers, langzame nummers en een sfeervolle instrumentale afsluiter met, als ik het goed hoor, een noise spelende saxofoon. Elk nummer is simpel, maar er is zeker sfeer terug te vinden op het album.
Is het goed? Ik twijfel. Is het vermakelijk? Jazeker, en in mijn ogen niet alleen maar omdat het gespeeld wordt door Japanse meisjes. Men vangt op The End een bepaald soort gruizige sfeer die ik wel kan waarderen.
Tracklisting: 
- The End
- Rubbish CG202
- Aberration
- Sober
- Entropy G35
- Wander
- 108=7/T-NA
Line-up:
- Vivian Slaughter – Vocalen, Basgitaar
- Risa Reaper – Vocalen, Drums
Links: