Funeral Mist – Maranatha
Norma Evangelium Diaboli, 2009
Maranatha is een verbastering van de Hebreeuwse uitdrukking “mohram atta”,
wat zoveel betekent als “Kom, Heer!”, maar ook “de Heer is gekomen” of “de
Heer zal komen”. Wat minder bekend is, is het feit dat de term ook als vloek kan
worden uitgesproken. Maranatha betekent dan “gij zijt vervloekt” of “er zal een vloek over u komen”. Ik vermoed dat Funeral Mist het vooral
over dat laatste heeft op hun nieuwe plaat. En bij goden en bij sterrenbeelden,
wat klinkt die vilein…
Funeral Mist is voor mij de band die met Salvation een van de
vuigste en grimmigste black-metal albums ooit heeft uitgebracht. Met een
loopbaan van ruim 15 jaar en slechts een full-cd en een EP in de rugzak zijn ze
ook niet meteen de meest productieve band in het genre. Bovendien heeft
multi-instrumentalist Arioch er onder de godennaam Mortuus nog een carriere bij
in het eveneens Zweedse Marduk. Gelukkig voor ons, zwarte zielen, heeft
Arioch woord gehouden en is er een vervolg gebreid aan Salvation. Maar is
Maranatha ook zo smerig, doortrapt en abject als zijn voorganger?
Gelukkig wel. Oké, de gitaren klinken een klein tikje beschaafder en zijn nu iets
beter te volgen dan voorheen, maar over de hele lijn gaat Maranatha
gewoon verder waar Salavation ophield. En da’s geen leuke plek,
blijkbaar. Funeral Mist bedient zich nog steeds van maniakale black-metal
en slaagt er ook nu weer in een extra dimensie toe te voegen aan het geheel,
zodat het gebodene iets sacraals over zich heeft. Je voelt je als het ware
wegzakken in een ijskoude modderpoel, omzwermd door ratten en bedekt met
etterende zweren. Funeral Mist heeft net die sfeer waar veel bandjes in het genre
hopeloos naar op zoek zijn.
Ariochs typische, of beter atypische, vocalen maken het plaatje ook nu weer af.
De adjectieven bieden zich spontaan aan: smerig, beestachtig, wreed,… Maar ook
(en vooral) gestoord, ziekelijk en tegendraads. De ene keer onmenselijk laag, de
andere keer weer tierend hoog. Maar nooit voor de hand liggend.
Net als de muziek is ook het artwork afwijkend en verknipt. De collage van
beelden doet denken aan een verwrongen versie van L’Origin du Monde van
Gustave Courbet. Het contrast met het engelengezichtje kan niet groter zijn.
L’Origin du Monde is na 150 jaar nog steeds een controversieel werk en ook
daar zie ik de parallellen met dit Maranatha.
Funeral Mist staat er na zes jaar stilte weer. En reken maar dat ze op
een verdomd eenzame hoogte staan. Vorig jaar prees ik Ordo Ad Chao van
Mayhem nog aan als de meest essentiële release in het genre van de laatste
jaren. Maranatha mag gerust aan dat bijzonder korte lijstje worden
toegevoegd. Of hoe lelijke kunst ook mooi kan zijn…
Tracklisting:
- Sword of Faith
- White Stone
- Jesus Saves!
- A New Light
- Blessed Curse
- Living Temples
- Anathema Maranatha
- Anti-Flesh Nimbus
Line-up:
- Arioch – Vocals, Guitars, Bass
Links: