[b]Freedom Call – Eternity[/b]
Opgericht in 1998 te Duitsland en inmiddels aan hun derde langspeler toe. Eternity heet dit fraaie plaatje en bestaat uit 11 tracks. Laat ik eens beginnen om een beetje een beeld te scheppen van deze band. Ik flikker eerst wat namen als Hammerfall, Kamelot, Gamma Ray en Stratovarius in een hoge hoed. Freedom Call sluit naadloos aan in dit rijtje. Toch is ook deze band weer net iets anders.
| [b]Tracklisting[/b] | |
| [img]http://www.zwaremetalen.com/image/freedomcall.jpg[/img] | 01-Metal Invasion 02-Flying high 03-Ages of Power 04-The Spell 05-Bleeding Heart 06-Warriors 07-The Eyes of the World 08-Flame in the night 09-Land of light 10-Island of Dreams 11-Turn back time |
Dit zit hem naar mijn mening vooral in de sterke samenzang van de heren. Zelfs de coupletten lijken af en toe refreinen door de sterke dubbele zangpartijen. Maar de refreinen zelf geven me heel sterk het “ik pak mijn zwaard en trek ten strijde” gevoel. Enorm sterke meezingers dus.
Alles is heel netjes afgemixed. De drums hadden er wat dominanter ingemogen van mij, maar dat is meer een kwestie van smaak. De samenzang is echt heel netjes gemixed. Niet te overdone maar wel massief. Het is net of je naar een leger zingende warriors aan het luisteren bent.
Zelf mis ook wat heftig soleerwerk. Dat blijft allemaal wat op een bescheiden niveau. Verder zijn de composities wel aardig, een paar uitschieters maken de CD gelukkig een stuk interessanter dan hij in eerste instantie lijkt. Verder de bekende beukende dubbele basspartijen die we in dit genre kennen zijn ook weer aanwezig, gelukkig niet te veel. Ik vind zelf dat na een tijdje dat ernstig gaat vervelen en de composities danig verzwakken. Freedom Call verzandt hier net niet in.
Even een paar nummer eruitpikkend; In nummer 3 “Ages of Power” wordt ik ineens verrast met een grunt. Dat zijn nou van die grapjes waar ik van hou. Af en toe wat anders. Nummer 6 “Warriors” is dus zo’n nummer waar ik mijn zwaard ten strijde zou trekken. Lekker uptempo en een van de betere nummers op deze CD, vooral de gitaarpartijen zijn erg lekker hier. Dan weer een vleugje slepende prog-rock in nummer 8 “Island of Dreams”.
Volgens de line-up bezitten de heren geen toetsenist. Laat je hierdoor niet in de war brengen. De toetsenpartijen zijn (zoals hoort in dit genre, vindt ik) alom aanwezig en doen heel wat meer dan wat ondersteunende accoordjes. Daarom was ik verbaasd dat ze maar met zijn vieren zijn.
Zang is lekker, niet te overdreven. Ook de uitspraak is goed. Een absoluut pluspunt, denk maar eens aan de vreselijke accenten van bands als de Scorpions en Stratovarius.
Sterkste punt van deze band zijn de pakkende en robuuste coupletten. Als je liefhebber van dit soort melodieuze metal, ook wel powermetal genaamd, houdt. Is dit zeker een CD van kwaliteit. Niet vernieuwend, wel pakkend.
Line-up:
Chris Bay -Guitars, vocals
Dan Zimmermann – Drums
Ilker Ersin – Bass
Cede Dupont – Guitars
Internet: [url]http://www.freedom-call.com/[/url]