Fostermother – The Ocean

The Ocean is het tweede album van deze Amerikanen. Je zou de geboorte van Fostermother maar zo gemist kunnen hebben. De band bracht een eerste volledige album uit in 2020. “Voor fans van Monolord”, had de tekst in de beschrijving kunnen zijn.

Wat deze band doet is klassieke doom mixen met wat verschillende invloeden. Of het nou fuzzy gitaren van stoner zijn, of juist wat meer psychedelische klanken: Fostermother probeert een balans te vinden. The Ocean klinkt als het zoeken naar die balans, waarin de verschillende onderdelen worden onderzocht.

Er zijn wel wat gedenkwaardige momenten, zoals het knapperige einde van Arrival. Het gebalanceerde Seasons is een ander hoogtepunt. De psychedelische vocalen vibreren onder de aanhoudende zware basgitaren. Seasons is wat zwaarder dan de meeste andere tracks, en hier hoor je de band op zijn best. Niet dat gezoek naar melodie en nuance, maar gewoon zwaar en traag, zoals doom het beste klinkt. Unholiest of Days is een van de meest uitgesproken liedjes op deze cd. Sterke dynamiekverschillen en beklijvende melodieën houden de aandacht erbij. Wat opvalt aan deze plaat is dat alles in dezelfde toonsoort wordt gespeeld. Ik heb zitten meetikken, en volgens mij is alles zo’n beetje hetzelfde tempo ook, ondanks dat er natuurlijk meer of minder noten gespeeld worden. Dit maakt het album enerzijds meer een geheel, maar anderzijds lijkt het een soort makkelijke keuze, en getuigt het van wat weinig durf.

Op momenten dat de band wat zwaardere, loggere keuzes maakt komt Fostermother het beste uit de verf. De zware psychedelica is geenszins lomp of hard zoals Gloson, maar eerder filosofisch als Pallbearer. Het is doom die niet pretendeert de hardste en zwaarste muziek te maken, maar die zwaarheid inzet om met een minimum aan noten door te kachelen. Je komt bij de rustigere tracks pas echt goed in de flow. Vergelijk het met een traag koffiezetapparaat: het duurt even, maar het bakkie smaakt er des te beter door. Op momenten dat de band wat frivoler en sneller wordt verlies ik al gauw de aandacht. The Ocean wordt op de snellere momenten wat gezapig, en dan zet ik toch liever regelrechte stoner op zoals Orange Goblin.

Score:

75/100

Label:

Ripple Music, 2022

Tracklisting:

  1. Sunday
  2. Seasons
  3. Hedonist
  4. Dark Desires
  5. Unholiest of Days
  6. The Ocean
  7. Arrival
  8. Redeemer
  9. Solitude

Line-up:

  • Travis Weatherred – Gitaar, vocalen
  • Stephen Griffin – Basgitaar
  • Jason Motamedi – Drums

Links: