Forsaken – Anima Mundi
Golden Lake Records 2004
Het is niet vaak dat ik voor ZM doom metal mag recenseren, maar dat is dan nu gelukkig wel het geval. Dit keer kreeg ik de promo “Anima Mundi” van de Maltese band Forsaken (ja u leest het goed, deze band komt uit Malta!!).
Dat er metal bands in Malta waren was ik niet van op de hoogte, althans ik kende er tot nu toe nog geen. Maar nu heb ik meteen wel een vrij goede maltese band te pakken. Doom metal oude stijl, en dat kan ik wel waarderen.
Forsaken zet met dit Anima Mundi een flinke pot doom metal neer a la Candlemass, Solitude Aeturnus en Last Chapter. Logge gitaren trekken het geheel voort als een donderende trein door een eenzaam berglandschap.
De cleane vocalen van Leo Stivala zijn zeer doordringend, melodieus, melancholisch en krachtig daar waar het moet. De vocalen maken de muziek enorm. Voor mij springt het nummer Sephiroth er kwalitatief enorm uit. Wat een heerlijk
refrein, logge gitaren en een heel erg ingetogen midden stuk alwaar ook de keyboards van zich laten horen. Sfeervol en mooi! Lange en uitgesponnen nummers wisselen elkaar traag af, precies zoals dat hoort op een doom release. “The Poet’s Nightmare”
is een kort intermezzo wat mij verrast door het opduiken van Kevin Drake (wie dat ook moge zijn…) die excerpts voorleest uit de gedichten van H.P. Lovecraft.
Zijn stem is zeer duister en uitermate geschikt voor dit soort werk. Duistere keyboards begeleiden zijn stem totdat dit intermezzo vlekkeloos overloopt in het nummer “Whispering Soul” wat begint met een lood en lood zware riff. Heerlijk. Dit nummer heeft iets
progressiefs over zich en ik moet onbewust denken aan bands als Threshold, Dream Theater en Pain Of Salvation. Dit komt meer door de emotionele stem van Leo Stivala dan door de soort muziek maar draagt wel bij aan mijn lovende woorden alhier.
“The Eyes Of Prometheus” kent een hypnotiserend begin. Logge gitaren met een soort buis effect maken je duizelig en laten je even niet meer weten waar je bent. Ja ik vind dit soort dingen echt geweldig, ik kan hier echt van genieten. Daarna loopt dit nummer over
in een zeer op Solitude Aeturnus gelijkend meesterwerkje alwaar ook voor het eerst een evil grunt opduikt. Heerlijk traag maar met de nodige melodie en langzaam pompend basgitaarwerk kabbelt dit nummer loodzwaar door mijn kamer. De afsluiter is passend getiteld: “All Is Accomplished.
Dit is een meer dan 8 minuten klokkend episch nummer met een geweldig einde waar de zang hoogtij viert. Heerlijk, “This Is The End”.
Niks negatiefs dan over de schijf? over het algemeen niet al zou je je vraagtekens kunnen zetten bij de originaliteit van de muziek, maar ach…. “Who Gives A Rats Ass”??? Als dit gewoon goed, log, loodzwaar en melodieus klinkt zij ze dat vergeven. Zoals ik al zei: Liefhebbers van Candlemass, Solitude Aeturnus en Last Chapter
kunnen deze schijf zonder pardon aanschaffen!
Tracklist:
- Kindred Veil
- Sephiroth
- The Poet’s Nightmare
- Whispering Soul
- The Eyes Of Prometheus
- Carpe Diem
- All Is Accomplished
Line-up:
- Leo Stivala – Vocals
- Albert Bell – Bass
- Sean Vukovic – Guitars
- Mario Ellul – Keyboards
- Simeon Gatt – Drums
Links: