Forever Never – Forever Never
Siege of Amida records, 2009
Bakken in de stijl van Forever Never. Men neme een
kom en een lepel. Meng hierin de zang van metalcore met de
mainstream feeling van nu-metal. Voeg daarbij wat smakelijke
instrumentale groove-metal stukken en wat ritmische complexiteit toe,
en zet dit in de oven. Giet hierover een Amerikaans sausje (ook
al kom je uit Essex, aan de overkant van de Noordzee).
Het album klinkt professioneel, totdat je uit verveling door
de booklet bladert. De lyrics zijn iets te consequent: De
ik-persoon is aan het lijntje gehouden door de jij-persoon en
heeft hier nu spijt van. “I’ve had enough of your empty
promises. Don’t blame yourself, it was my mistake for
listening…“. Ongenuanceerd zelfmedelijden alom. Daarbij
blijft dit zinnetje ook nog eens in je hoofd repeteren als ware
het kredietcrisis of varkensgriep. Qua vorm is de zang overigens
een stuk helderder dan op de vorige plaat Aporia en zingt
Forever Never graag meerstemmig. Hoewel dit van een
aardig niveau is, klinkt het zo ontzettend overdreven dat ik
telkens spontaan mijn gezicht vertrek en parodiërend mee begin
te blèren.
Er zijn gelukkig voldoende instrumentale tussenpozen, waarin
lekker veel groovende bastonen en drumroffels voorbij komen die
ontzettend veel goed maken. De timing ervan is eigenzinnig; ook
de zang is soms net wat langzamer dan je zou verwachten. Dat
maakt de muziek bij vlagen weer interessant. Forever
Never heeft dus wel een noemenswaardig eigen geluid.
Desondanks missen veel nummers spanning, smaak en in mijn geval
chemie met de luisteraar. Maar het blijkt dat er mensen zijn die
deze chemie wel hebben en het logo van de band op hun lijf laten
tattooeren. Als mensen hiervoor zo gek zijn te krijgen, rest mij
slechts de vraag: Wie neemt de eerste Zware Metalen tattoo?
Tracklisting:
- Empty Promises
- Broken Kingdom
- Never Enough
- Break The Trend
- T.I.T.S
- Lost Forever
- Interlude
- Eradicated
- Exitdose
- Living Daydream
- Send Me A Sign (Closer)
- The Art of Self Denial
- No More Tomorrow
Line-up:
- Renny Carroll – Vocals
- George Lenox – Guitar
- Jack MacKrill – Guitar
- Kev Yates – Bass
Links: