Finsterforst… ‘Duitse degelijkheid’ is misschien wel een van de betere benamingen voor deze band. Sinds 2004 brengen deze heren namelijk degelijke albums en EP’s uit, waarop zich een fijne blend van folk metal en black metal bevindt (of zoals zij het zelf noemen: Black Forest Metal). Dit jaar bestormen zij de metalwereld met een episch verhaal dat verteld wordt op het nieuwe album, Zerfall.
Hun laatste uitstap, in de vorm van de EP getiteld #YØLØ, was ietwat excentriek en niet voor iedereen weggelegd. Vooral blije meuk en zelfs covers van Miley Cyrus en Michael Jackson? Een EP waarvan ik moet bekennen dat ik deze heb overgeslagen. Nu met Zerfall is dat totaal anders. Geen blije rotzooi meer, maar een serieuze, tragische en melancholische klank en daarmee folk metal zoals het bedoeld is. Het kunnen vertellen van epische verhalen door middel van een beladen en magische atmosfeer, dat is hoe ik ze het liefst heb.
Net als bij het uit 2009 afkomstige …Zum Tode Hin, bestaat dit album uit ‘slechts’ vijf nummers, maar is de totale speelduur weer van ongekende proporties: een uur en achttien minuten! Het langst durende album van Finsterforst ooit. Waarom zo lang? Wat willen de heren allemaal vertellen dat het niet in een reguliere vijftig minuten kan? Laten we gauw eens luisteren en dieper in de materie duiken…
Nou, al vanaf de eerste noten in het eerste nummer, Wut, wordt het duidelijk dat het ‘aan’ is en wat ik vervolgens aantref, overstijgt alle verwachtingen. De cleane vocalen zijn het eerste wat de luisteraar krijgt te horen en deze kunnen niet anders dan magistraal omschreven worden. Een stuk volwassener en ‘voller’ van klank dan voorheen, is dit de perfecte sfeerzetter. Kort daarna komen de toetsen aan bod en deze nemen een flinke duik in een zwembad van melancholie en epische klanken. Het metalgehalte in deze track is ook van hoog niveau, in de vorm van een stompend mid-tempo aan bruutheid, gepaard met melodische leadpartijen. Zanger Oliver is duidelijk in topvorm, want de screams en grunts die hij hier laat horen zijn van prima kwaliteit. De track neemt mij mee naar een eigen wereld en de beleving is optimaal door de epische compositie. Het kan dan ook het beste worden omschreven als groots en bombastisch.
Tijdens het luisteren van de twee opvolgende tracks, heb ik eigenlijk al mijn mening gevormd en kan ik alleen maar concluderen dat Finsterforst zichzelf compleet overstijgt. De balans en dynamiek tussen folk, rustige passages, stevige low-tempo en bruut geweld is dusdanig verfijnd dat de speelduur van elk nummer totaal niet uitmaakt en zelfs bij vlagen nog wat aan de korte kant aanvoelt (hoe dan?). Over speelduur gesproken: het nummer Ecce Homo is echt van ongekende lengte! Met maar liefst 36 minuten (!) is dit het meest lange nummer dat ik ooit heb aangetroffen op een album. Zelfs Pink Floyd kreeg dat niet voor elkaar met Shine On You Crazy Diamond. Zoals ik al in eerdere recensies zei, dit is echt een album in een album. Toch presteren de heren iets heel bijzonders, want er is geen enkel moment in het nummer waar het langdradig of uitgemolken aanvoelt. Dat kan lang niet elke artiest.
Het album Zerfall kan ik in één woord samenvatten: episch! Natuurlijk wordt er vaak genoeg volop gegooid met dit woord (ook in dit verslag), maar nog nooit heeft het de lading zo goed kunnen dekken als op dit album. Wat spijt het mij nu dat ik niet zo goed ben in Duits, want nu wil ik weten wat er gezongen wordt ook! Misschien toch maar aan een cursus beginnen… Tot die tijd staat dit album met regelmaat aan en stijgt het naar de top drie van mijn jaarlijst. Das ist wirklich ein Meisterwerk! Danke schön.
Score:
91/100
Label:
Napalm Records, 2019
Tracklisting:
- Wut
- Zerfall
- Fluch des Seins
- Weltenbrand
- Ecce Homo
Line-up:
- Oliver Berlin – Zang
- David Schuldis – Gitaar
- Simon Schillinger – Gitaar
- Tobias Weinreich – Basgitaar
- Sebastian “AlleyJazz” Scherrer – Keyboard
- Cornelius “Wombo” Heck – Drums
Links: