Fatum Elisum – Homo Nihilis
Aesthetic Death, 2011
De laatste Aesthetic Death band waarvan ik een album gerecenseerd heb was het Australische Murkrat. Waarom begin ik mijn recensie van een voor zover ik weet ongerelateerde Franse band met deze informatie? Het geval is dat beide bands een eigen en ook nog eens eigenzinnige vorm van doom spelen. Ondanks een eigen gezicht doet Fatum Elisum me een beetje denken aan de Australische collega, mede door het galmende geluid en de klassieke invloeden.
Homo Nihilis opent met klassieke zang, iets wat me meteen doet denken aan Kveldssanger van het Noorse Ulver. Al snel gaat de zanger over op een heerlijke warme stem die me doet denken aan een totaal andere band, het gothic doom gezelschap The Foreshadowing. Afwisseling in zang is het sleutelwoord. De zanger speelt ook nog eens leentjebuur bij landgenoten Ataraxie wanneer hij een kermende scream toepast. Het lijstje wordt voltooid met een fijne brulzang en een grunt.
Veel verschillende soorten vocalen, maar toch past het allemaal bij elkaar en is er geen sprake van een segmentarische luisterervaring. De basis wordt gevormd door zware gitaren aangevuld met zeer sobere melodielijnen die nooit echt op de voorgrond treden. Een klein minpunt is dat de aandacht op den duur iets verslapt, de nummers zijn vrij lastig van elkaar te onderscheiden. Maar wat wil je als een album rond de zeventig minuten klokt. Veel waar voor je geld dus. Een plaat met een sterke mistroostige sfeer.
Tracklisting: 
- Pluvus Et Umbra Sumus
- Pursuit of Sadness
- The Twilight Prophet
- Homo Nihilis
- East of Eden
Line-up:
- EndE – Vocalen
- Hugo – Gitaren
- Christophe – Gitaren
- Asgeirr – Gitaar, Basgitaar
- Christophe – Drums
Links: