Face Down – The Long Lost Future
Black Wave Promotions, 2013
Wat zijn er onnoemelijk veel bandjes te vinden die Face Down of FaceDown heten. Zelfs in Parijs zijn er vijf bands te vinden met dezelfde naam, dit kwintet is er dus één van. Na eerder de EP The Runaway is er nu de eerste langspeler uitgebracht. Een mix van stoner, southern groove, rock en thrash metal. Een handvol, maar het pakt lekker uit.
De langzame grooves van “reguliere’ stoner zijn door deze mannen in de volgende versnelling gezet, maar om het thrash (wat in de promosheet te lezen valt) te noemen, nee. Dat klinkt toch meestal nog wat extremer. ‘Groove metal met stoner-invloeden’ zou een betere omschrijving zijn geweest. De eerste vier tracks zijn lekker energiek, waarvan het nummer My Last Tequila het lekkerst klinkt (wat ik van de drank niet kan zeggen). Roffellende drumpatronen, hard swingende gitaren en felle vocalen. Clean dan weer wel, al zitten er verschillen in de vrij softe refreintjes en de soms terugkerende rauwer klinkende strot.
Op plekje nummer vijf vinden we een akoestische bluesachtige track, instrumentaal en niets toevoegend. In eerste instantie dan. De filler heeft hier dienst bewezen door het zesde nummer een stuk intenser binnen te laten vallen. Dit nummer, Kiss Of Death, mag gebombardeerd worden tot gaafste track van het album (mede door de flinke boer van de zanger aan het einde). De overige nummers liggen gewoon in de lijn van de voorgangers, de stijl blijft vrij eenduidig, zonder te veel afwisselingen. Wat is die lijn dan? Tja, groovende southern rock in metalvorm, denk ik.
Tracklisting:
- Lone Ranger
- My Last Tequila
- Horse Power
- Smokecoat
- Under the Sun
- Kiss of Death
- Only Human
- N°1 Must Die
- Blow Away the Dust
- Poker Time
- Evil Blues
Line-up:
- Byron – Vocals
- Cedric – Guitar
- J.A. – Guitar
- Alban – Bass
- Logan – Drums
Links: