Extinction Protocol – Aeonic Obliteration
P2 Omerta, 2013
Het is niet vanzelfsprekend om als death metal-band nog vernieuwend te zijn. Het is sowieso al een redelijk rechtlijnig genre, en ondertussen is bijna alles al gedaan. Veel bands proberen uiteraard niet vernieuwend te doen, maar gewoon letterlijk te raggen. Zo ook Extinction Protocol op haar eerste release Aeonic Obliteration. Hoewel, naar eigen zeggen spelen ze een mix van old school death, slam en black metal voor – en ik citeer – true metal domination.
In werkelijkheid is Extinction Protocol een Devourment-kloon, met een redelijk voor de hand liggende stijl. Grunts, riffs, je hebt alles al eerder gehoord, en beter ook. De Amerikaanse school is iedereen ondertussen wel bekend. Slecht is het niet, maar het voegt echt niets toe aan het genre. Vooral de BREEs van de zanger tijdens de bijzonder standaard breakdowns vallen tegen. Ik ben al geen fan van Waking The Cadaver, dus op een flauwe kloon zat ik niet te wachten. De black metal die ze naar eigen zeggen in hun muziek verwerken steekt in een paar nummers de kop op. Enkele passages op Arrival Of The Black Sun en Chained To An Apocalypse doen sterk aan Goatwhore denken. Ach, al bij al valt het nog wel mee, maar Extinction Protocol mist echt een eigen smoel, een eigen geluid. Fijn voor mensen die geen genoeg kunnen krijgen van slam, maar er is heel wat beters te vinden.
PS: de bandfoto’s zijn zo hilarisch stoer dat het me moeite kost om het echt serieus te nemen. Als dit de eigen smoel is, tja…
Tracklisting:
- The Merging Of Titans
- As Life Turns To Ash
- Engineering The Nemesis
- Pyroclastic Reformation
- Chained To Oblivion
- Heir To An Apocalypse
- Malignant Existence
- Arrival Of The Black Sun
- Unraveling The Human Aether
Line-up:
- Erik – Vocals
- Erik – Guitars
- AJ – Bass
- TJ – Drums
Links: