Existenz – Meltdown

Geschreven door op 08-04-2020 om 21:48.

Een jaar of 37 geleden bracht Existenz zijn eerste album uit. Deze punkers zijn ouwe rotten en hebben het lef om in 2020 doodleuk met een nieuwe plaat te komen. Sterker nog, ze hebben nog exact dezelfde line-up als vroeger! Maar laten we niet te vroeg juichen. Veel te vaak blijken dit soort reünieprojecten een treurige afgang. Zeker als het om punk gaat, waar je testosterongedreven agressie wenst te horen, in plaats van een paar opa’s die alleen het gitaarspelen niet verleerd zijn, maar verder beter passen achter de geraniums.

Nu is dat hier slechts half het geval. Hoewel de kwade dronk van de punk wat is weggezakt, zit hier wel een heleboel enthousiasme en positieve energie in. Het speelplezier is overduidelijk en het geheel klinkt behoorlijk speels. Zanger Jyrki Siikaluoma doet geen enkele moeite om te verbergen dat hij het ontzettend naar zijn zin heeft achter de microfoon. De productie is behoorlijk helder en modern, en heeft een hardcore/rock ‘n rollvibe, in plaats van een punkgeluid.

De meeste tracks op het album duren zo’n 2:30 minuten. Korte catchy rock ‘n roll die vrij strak gespeeld is. Zing mee met iets als ‘Street Rock Heroes woohoohoo’. Het album stikt van de makkelijke muziek die gezellig en vrolijk is uitgevoerd. De invloed van moderne bands als Turbonegro en Dropkick Murphy’s is deze band niet vreemd. Een andere invalshoek is werk van Harley Flanagan (Cro-Mags) dat doorklinkt. De nummers zijn allemaal logisch opgebouwd met een hoog meezinggehalte en catchy refreintjes. Dat is ook gelijk het aandachtspunt: veel nummers klinken wel erg inwisselbaar en simpel. We Don’t is daarentegen een stuk vuiger en de acapella’s versterken de militante sfeer. Ook afsluiter Dogs valt op vanwege de afwijkende vocalen en het grote contrast tussen knallen en rustig aan doen.

Meltdown is onderhoudend, maar niet meer dan dat. Een vrolijke rock ‘n rollplaat van een paar oude rotten, die laten horen dat ze het rocken nog niet verleerd zijn. Alleen is dit allemaal al honderd keer eerder gedaan, en daarom niet echt iets wat je bij gaat blijven. De wat te deftige productie maakt het dertien-in-een-dozijn-gehalte nog wat groter. Nochtans leuk om de heren eens live te bekijken als je de kans krijgt, want met het enthousiasme zit het wel snor.

Score:

70/100

Label:

Heptown Records, 2020

Tracklisting:

  1. Zombieland
  2. Screaming Meemie
  3. Where are we going?
  4. Street Rock Heroes
  5. Bitterness
  6. Madman II
  7. Going Down
  8. We Don´t Care
  9. Hatred
  10. Dogs of War

Line-up:

  • Joakim Andersson – Gitaar, vocalen
  • Stefan Georgsson – Drums
  • Jyrki Siikaluoma – Vocalen
  • David Butolen – Basgitaar

Links: