Exilia – My Own Army
AFM Records, 2009
Jaren ’90 nu-metal in de traditie van Korn en Guano Apes. Inclusief hairextentions, polsbandjes, zonnebrillen
in het haar en wijde broeken. In tegenstelling tot laatstgenoemde bands maakt Exilia weinig gebruik van rap of
praatstukken, en legt men de focus meer op de schreeuwerige zang van zangeres Masha. Haar stem is krachtig en heeft zelfs wel wat
weg van Guano Apes frontvrouw Sandra Nasic. Hoewel de styling ook prima Russisch of Pools zou kunnen zijn, ik hoef
niet meer te zeggen waarom, komt de band uit Milaan.
De eigen nummers hebben allemaal een redelijk standaard poppy nu-metal opbouw. Daarmee is het voor mij klaar met de
omschrijving van de instrumentale kant van de band. Weinig enerverend. Het draait dan ook vooral om de zangeres. Dat Masha
graag de longen uit haar lijf schreeuwt verklaart misschien de hese vocalen op het rustige My Own Army. Dit nummer is
opgedragen aan haar overleden moeder. Toch weet ze mij niet mee te slepen, daarvoor is het lied te veel Evanescence en
te weinig Skunk Anansie. Heel grappig is de keuze voor een cover van Phil Collins‘ In The Air Tonight.
Vooral als je daarna op de website hun biografie leest: ‘the most aggressive sound and vocal on the metal music scene’. Ik
haal mijn wenkbrauwen even op.
Er staat op dit album geen hit als Lords of the Boards of Big in Japan: de nummers zijn net iets te eenzijdig
en niet zo springerig. Toch is Exilia in het geringe aanbod Europese female fronted nu-metal een van de meest
succesvolle bands. In dit genre, haast even uitgedroogd als de Sahara, is My Own Army misschien een lichtpuntje: in mijn
platenkast helaas niet.
Tracklisting:
- Phoenix
- Are You Breathing
- The Hunter
- I’m Perfect
- Across The Sky
- Emptiness Of You
- Far From The Dark
- Deleted
- No Destination
- In The Air Tonight (Phil Collins cover)
- My Own Army
Line-up:
- Masha Mysmane – vocals
- Elio Alien – guitars
- Marco Valerio – bass
- Ale Lera – drums
Links: