Epica – The Divine Conspiracy
Nuclear Blast – 2007
Voor mijn gevoel hebben we er een kleine eeuwigheid op moeten wachten, het nieuwe Epica-album, maar in werkelijkheid is het slechts twee jaar geweest. Misschien dat het door het uitbrengen van het orkestrale tussendoortje The Score is geweest en het tussendoor uitbrengen van The Road to Paradiso. Misschien ligt het aan alle tumult rond het vertrek van drummer Jeroen Simons of de steeds weer uitgestelde Paradiso-dvd. Belangrijkste feit is echter dat het al dan niet lange wachten erop zit, en dat Epica met deze derde langspeler de beste en meest volwassen plaat in haar carrière uitbrengt.
The Divine Conspiracy is in eerste instantie voornamelijk lang. De vijfenzeventig minuten zijn bij de eerste luisterbeurten een hele zit en pas na herhaalde luisterbeurten begint het album zich op te splitsen in wat meer hapklare brokken. De dertien nummers (waaronder twee intro’s) zijn van de meest complexe soort die de band tot op heden in elkaar heeft gezet. The Divine Conspiracy is tevens het meest veelzijdige werkstuk van de Nederlandse band geworden. Zo is er de ingetogen ballade Safeguard to Paradise het voor Epica-begrippen achterlijk snelle Menace of Vanity, het poppy Never Enough of het lange, epische titelnummer om de luisteraar te bekoren. Het album biedt op die manier voor ieder wat wils. Tevens is de de uitvoering en de productie op deze cd veel strakker dan op de voorgaande twee werken en klinkt de band, ook al heeft het gebruik gemaakt van een sessiedrummer (God Dethroned‘s Ariën van Weesenbeek), hechter dan ooit. Simone lijkt per plaat overtuigender en zelfverzekerder te gaan zingen en weet meer dan ooit waartoe ze in staat is. Gelukkig geldt dit ook voor de rest van de band, waardoor Epica zich per plaat naar een hoger niveau tilt.
Er is geen twijfel over mogelijk: The Divine Conspiracy is het langste, meest veelzijdige, meest volwassen maar vooral beste album wat Epica heeft uitgebracht. Met dit album en het kersverse huwelijk met Nuclear Blast op zak staat niets de heren en dame dan ook nog in de weg om het binnenkort ook aan de andere kant van de oceaan de proberen, in het altijd lastige Amerika. The Divine Conspiracy is alvast een erg sterk wapenfeit voor de band, en het moet dan ook raar lopen wil men daar óók niet overstag gaan voor deze band, waar we zo langzamerhand als Nederlandse metalheads apetrots op mogen zijn!
Tracklist:
- Indigo ~ prologue
- The Obsessive Devotion
- Menace of Vanity
- Chasing the Dragon
- Never Enough
- La’petach Chatat Rovetz ~ the Final Embrace
- Death of a Dream ~ the Embrace that Smothers part VII
- Living a Lie ~ the Embrace that Smothers part VIII
- Fools of Damnation ~ the Embrace that Smothers part IX
- Beyond Belief
- Safeguard to Paradise
- Sancta Terra
- The Divine Conspiracy
Line-up:
- Simone Simons – vocals
- Mark Jansen – guitars, grunts
- Ad Sluijter – guitars
- Yves Huts – bass
- Coen Janssen – keyboards
Links: