Envinya – Inner Silence
Massacre Records, 2013
Envinya speelt muziek die een beetje het midden houdt tussen power metal en van die blije gothic metal (denk Sirenia). Op zich beide genres die mij wel kunnen bekoren, maar dan moet het wel goed uitgevoerd zijn. Laat dat nou juist zijn waar het bij deze band aan schort…
Het idee is as good as any: vrouwelijke zang, catchy deuntjes, zware gitaren eronder en vooral veel synths. Bij vlagen lukt het Envinya ook om mijn aandacht vast te houden en de instrumentale partijen zijn misschien wel variatieloos en saai, maar echt slecht zijn ze niet.
De zang is echter waar het helemaal mis gaat. Het is lang geleden dat ik zo’n slechte grunt gehoord heb en het is ook een geluk bij een ongeluk dat deze maar sporadisch voorbijkomt op Inner Silence. De cleane vocalen, die we vaker horen, zijn echter ook niet echt top. Ik kan er niet precies de vinger op leggen wat er mis is (afgezien van de valse stukjes die soms voorbij komen), maar de snijdende stem van Moni doet bijna pijn aan mijn oren.
Zoals eerder gezegd is het instrumentale werk niet slecht, alleen saai. Met meer variatie en leukere riffjes zit er dus wel degelijk potentieel in deze band. Alleen wel het vriendelijke verzoek om een nieuwe zangeres te zoeken, om de oren van de luisteraars te sparen.
Tracklisting:
- Faceless
- Forlorn
- Inner Silence
- In My Hands
- Swallow
- Satin and Silk
- Mirror Soul
- Too Late
- Beyond the Dark
- Demoralized
Line-up:
- Lorenz Henger – Bass
- Enrico Jung – Drums
- Marcus Herz – Guitars
- Thomas Knauer – Guitars, Vocals
- Moni K. – Keyboards
Links: