Ik kende Ende nog niet, iets wat blijkbaar een kleine schande is. Dit Franse duo bestaande uit (interim) Reverence-leden is toe aan zijn derde album in zeven jaar tijd, en bracht onder andere ook een split met Sorcier des Glaces uit in 2016. De heren spelen black metal en wisselen tekstueel verschillende talen af. Dood ende verderf, we beginnen eraan.
Zo, gaat het die kant op? Ende put kracht uit het ruisende Les Légions Noires-kamp, waar ze de gitaren en krassende vocalen uit geleend hebben. De Vlad Tepes-cover (met inbegrip van Vlad Tepes-frontman Wlad Drakkstein) misstaat dus geenszins in de tracklisting. Het is weliswaar helemaal niet rommelig of compleet ontaard, maar de luisteronvriendelijke klankkleuren getuigen van misantropie en vieze voorkeuren. Net als de hoes is alles zwartwit, en ook de kraaien ontbreken tussen de old school blackmetalnummers door, net als neerslag in allerlei vormen.
De rauwe black bevat een vorm van zwarte melodie, zonder dat er teveel aangename frequenties aan te pas komen, zodat ieder nummer met een aparte atmosfeer op de voorgrond komt. Het mag dan allemaal behoorlijk gedateerd klinken, dit is tijdsoverstijgend en mocht dit twintig jaar geleden verschenen zijn, dan was er zeker appreciatie en adoratie voor te vinden vanwege vele eersterangs blackmetalliefhebbers, zowel van LLN als Noorsgeaarde black. Prima spul.
Score:
81/100
Label:
Obscure Abhorrence Productions, 2017
Tracklisting:
- Among the Graves
- Cylenchar
- When Crows Flew Above Märhn
- Das Hexenhaus
- The Black Hen’s Blood
- Insidious Portrait
- Emën Etan
- Camerula
- The Witch’s Fire
- Under a Carpathian Yoke (Vlad Tepes cover)
Line-up:
- I. L. – Drums, Gitaar, Bas, Zang
- T. Njodr – Drums
Links: