Embrace The Tide – Distances
Eigen beheer, 2012
Zo gauw het vloed is moet je op je zijde gaan liggen net voor de branding en de armen open houden. Op het moment het water je overspoelt en je zowat aan het verzuipen zal zijn, moet je niet zwemmen, neen, je moet de vloed een dikke knuffel geven. Wanneer het water weer wegtrekt en de eb intreedt, moet je op je andere zijde gaan liggen en proberen om het wegstromende water zo lang mogelijk te omarmen.
Dit is weer zo’n groepsnaam die totaal geen steek houdt. Aan zee kom je vreemde lui tegen, maar nog nooit zagen we iemand hierboven beschreven handelingen uitvoeren. Niet eens verwonderlijk dat deze metalcoreband uit de UK komt, het wemelt daar zowat van dit soort bands. Deze dateert uit 2008 en heeft een debuutalbum uit. Tja, het is metalcore hè. Geen riffs maar onderbroken, log ritmisch gedreun dat de basdrum volgt. Platvloerse beatdowns die een synthetische push door zich heen krijgen, maar daardoor zeker niet ineens minder onnozel worden. De platte pitloze poprockpruimen van refreinen zijn nog een graadje erger. Vooral door die overmatig opgespoten steroïdenproductie heeft het ongeveer een even belachelijk effect als die minuscule slipjes die bodybuilders dragen.
Eigenlijk zijn de vocalen best oké in hun genre: de roepstrot klinkt oprecht razend en opstandig (denk maar aan Barney van Napalm Death). De cleane zang heeft een aanhoorbaar timbre en straalt zelfvertrouwen uit. Al moet hij oppassen met z’n kopstem, want dan klinkt ‘ie als Wheatus (Teenage Dirbag, remember). Update: de man heeft deze getijdeknuffelaars intussen verlaten.
Tracklisting: 
- Heartless
- The Deep End
- Another Time, Another Place
- I, The Dreamer
- Fake It ‘til You Make It
- A Case Of Wait & See
- (Un)Forgiven
- Less We Forget
- Reflections
- A Path To Follow
- Low // Life
Line-up:
- Chris Weaver – Vocalen
- Freddie Goli – Gitaar
- Elliot Prudence – Gitaar
- Will Giles – Basgitaar
- Ollie Bennet – Drums
Links: