Drug Honkey – Death Dub
Diabolical Conquest, 2008
Een band die Drug Honkey heet. Een album dat Death Dub heet. En een omschrijving waarin staat dat het om progressieve death doom gaat. Eén van de drie klopt niet, en wel de omschrijving. Je krijgt een beter beeld aan de hand van de band- en albumnaam. Een genre toebedelen aan deze zieke herrie is nagenoeg onmogelijk.
Wat zou je krijgen als Esoteric een groove zou spelen? Hoe zou een genre als death dub klinken? Nou ongeveer zoals dit Drug Honkey dus. Mijn speakers barsten bijna uit elkaar van ellende bij het formuleren van deze herrie. Gekraak, gepiep, gedrone en een zieke brul forceren zich door de kiertjes. Vreemdsoortige effectjes versterken de sfeer. Melodie? Welnee. Groove? Des te meer! Het gaat hier echter niet om toegankelijke groove. Ik denk dat de markt voor deze muziek zeer klein is.
Als je de grenzen op wilt zoeken van ziek in de bad trip-zin van het woord ben je bij Drug Honkey op het juiste adres. Er is geen greintje hoop te ontdekken bij deze lieden. Hoog niveau lo-fi experimentele zwartgalligheid. Als je de sfeer van Esoteric op zijn ziekst kan waarderen en geen bezwaar hebt tegen een onsje groove is dit wellicht een ware ontdekking. Death Dub is al sinds 2008 op de markt. Diabolical Conquest heeft de resterende exemplaren opgekocht en distribueert ze naar een groter publiek. Reden genoeg voor deze verlate recensie.
Tracklisting: 
- My Sins
- The Devil Lasts Forever
- Death Threats
- Communion
- I Can Not
- China Black (Heroin: Part II)
- Burundi (Reconstruct)
- Who the Fuck?
Line-up:
- Honkey Head – Vocalen, Synths, Samples
- Hobbs – Gitaar
- Brown Honkey – Basgitaar
- Bonghit Honkey – Drums
Links: