Ja, we mogen weer! We hebben weer doom metal te pakken. Het Zweedse Draconian is een grote speler in dit genre en produceert keer op keer zeer solide albums. Nu, vijf jaar na het laatste album, is het de beurt aan Under A Godless Veil om ons opnieuw omver te blazen. De sfeerverlichting gaat aan, de capouchon van mijn hoodie gaat op, ik pak er een biertje bij en slinger de plaat gauw aan.
Ooit begonnen als Kerberos, maakte de band melodische heavy/death metal met een vleugje black metal. Deze naam hield slechts zeven maanden stand en veranderde naar Draconian toen zanger Anders Jacobsson bij de band kwam. Ook de oorspronkelijke muziekstijl van de band hield maar korte tijd stand en wijzigde zo rond de eeuwwisseling. Tegen de tijd dat het debuutalbum, Where Lovers Mourn, uitkwam, was het genre omgeslagen naar het gotische death/doom metal zoals wij nu van hen gewend zijn. Bij elk album maakte de band een groei door en kreeg een steeds meer volwassen en geperfectioneerde klank. Bij het tweede album tref je het iconische nummer Death, Come Near Me. Een tranentrekker van jewelste! Weten ze nog zo’n juweeltje er uit te persen op dit nieuwe album?
Bij het eerste nummer wordt al gelijk duidelijk dat dit absoluut geen luchtig album zal worden. Sorrow of Sophia heet het en deze track komt zo krachtig over dat ik haast medelijden met Sophia krijg! Prachtig ingetogen begint de track en Heike’s engelachtige stem betovert je vanaf de eerste gezongen noot. De gitaren bouwen de melancholische atmosfeer nog verder uit en je raakt al gauw verdwaald in de melodie en zang. Wat een binnenkomer is het dan als de drums erin klappen en de distortion op de gitaren aan gaat. Anders vult de melancholie nog even wat verder aan door zijn wanhoop te laten resoneren in zijn deathgrowls. Verder in het nummer zit er een passage waar enkel de orkestratie zich laat horen. De emotie die hier doorschijnt is behoorlijk beladen en wordt nog een stukje erger zodra Heike haar zang inzet. Wow… Gewoon wow.
Het tweede sleutelwoord op het album lijkt ‘dynamiek’ te worden. Ingetogen en zeer fragiel zijn de prachtige nummers Burial Fields en Night Visitor zeker. Het wat stevigere en net zo beladen Moon Over Sabaoth maakt weer indruk op hele andere vlakken en kent zijn hoogtepunten met de samenzang (de deathgrowl en haast etherische engelenzang) en de leadgitaar dat zo af en toe klinkt als een zingende zaag (maar dan wel met een bak distortion er over heen). Nog meer stevig werk vind je in The Sethian, waar zowaar een dubbele kickdrumpatroon in voor komt. Het geluid is bij de refreinen van het nummer enorm vol en vult de oorkanalen al gauw met een haast overweldigende atmosfeer. Maar bij de coupletten mag je weer ademen, hoor, wees niet ongerust. Met Claw Marks on the Throne tref je de ingetogenheid opnieuw, maar de track wordt pas echt episch zo halverwege. Hoe Heike hier de zang aflevert en Anders de overige ruimte opvult is niets anders dan uiterst smaakvol. De gitaarsolo die volgt is de spreekwoordelijke ‘kers op de taart’. Maar ook de afsluiter en tevens langste nummer op het album, Ascend Into Darkness, mag je zeker niet overslaan. Het voelt als een laatste vaarwel en daarmee een waardig afscheid van een bijzonder album.
De productie dan: holy shit. Wie heeft deze plaat gemixt? Wat een uitstekende balans van de instrumenten en wat een heerlijke klank van de gitaren! De zang van zowel Anders als Heike zijn duidelijk te horen en de basgitaar vult de onderlaag aan alsof je in de winter onder een warm deken kruipt. De drums klinken mooi vol en ruimtelijk en ook de orkestratie dat zich af en toe aan doet valt perfect op zijn plaats. Ook de composities zijn echt iets om over te schrijven. Elk nummer an sich bevat dermate veel dynamiek dat je het hele album als losse singles zou kunnen luisteren. Maar ook als geheel werkt het hele album perfect. Op de juiste momenten de rust of juist de hardheid en er valt geen enkel ‘dood moment’ te bespeuren.
Weemoed, melancholie, leegte… en toch rust daar een bepaalde schoonheid in. Zo ook met het album, Under A Godless Veil. Een plaat dat je meesleurt in een bepaalde gemoedstoestand en dat niet meer los laat, zelfs nadat je de plaat af zet. Een bijzondere ervaring en daarmee een luistertip voor liefhebbers van de band en het genre. Oh, en eh…jaarlijstmateriaal!
Score:
92/100
Label:
Napalm Records, 2020
Tracklisting:
- Sorrow of Sophia
- The Sacrificial Flame
- Lustrous Heart
- Sleepwalkers
- Moon over Sabaoth
- Burial Fields
- The Sethian
- Claw Marks on the Throne
- Night Visitor
- Ascend into Darkness
Line-up:
- Heike Langhans – zang
- Anders Jacobsson – zang
- Johan Ericson – gitaar, zang
- Daniel Arvidsson – gitaar
- Daniel Änghede – basgitaar
- Jerry Torstensson – drums
Links: