Vierde langspeler voor het obscure Dødsengel uit Noorwegen. Dødsengel staat gelijk aan kwaliteitsblack van de duistere soort, Debemur Morti eveneens. De vorige albi Imperator, Mirium Occultum, en de split met Nightbringer waren telkens toppers, dus zou je dat van deze plaat ook verwachten. Waarom dan zoveel te laat online, vraag je je af?
Wel, Interequinox is veruit de minst sterke plaat van Dødsengel tot nu toe. Ik weet niet of het komt omdat de vorige platen gewoonweg sterker waren, of omdat het misschien allemaal wat minder complex en bezeten klinkt. De impact is kleiner geworden. Dødsengel is toegankelijker geworden, minder narcotisch en bezwerend, meer Taake en andere Noorse black waar je podia mee kunt bestijgen. Het blijft weliswaar vindingrijk en het zit prima in elkaar, zonder overbodige franjes en smaakmakers, alleen ja… de creepy Dødsengel-vibes zijn er wat vanaf. Het wordt zelfs wat theatraal bij momenten, tussen de dromerige zwarte atmosfeer en de heavy-injecties door.
Ik denk dat ze bij Dødsengel niet in herhaling wilden vallen en dan maar een blik opentrokken met een “zullen we dat eens proberen”-houding. Het resulteert in een mak en kunstmatig klinkend album. Blijft bij uw leest en val desnoods in herhaling. Ik geloof trouwens niet dat dat het geval zou zijn, Imperator duurde twee en een half uur en nergens had ik het gevoel aan het lijntje gehouden te worden door een herkauwmachine. Dus waarom de Ved Buens Ende-probeersels er plots moesten bijkomen (het nummer met de titel Ved alltings ende alleen zegt al veel), dat is mij een raadsel. Terug naar af, aub.
Luistertip: Opaque. Of nog beter: Imperator.
Score:
74/100
Label:
Debemur Morti, 2017
Tracklisting:
- Pangenetor 03:40 Show lyrics
- Prince of Ashes
- Værens korsvei
- Emerald Earth
- Opaque
- Illusions
- Palindrome
- Ved alltings ende
- Rubedo
- Gloria in Excelsis Deo
- Panphage
Line-up:
- Malach Adonai – Drums
- Kark – Vocals, Guitar, Bass
Links: