Dissection – Live Legacy
Acht jaar na de laatste studiorelease komt er nog eens wat uit van Dissection. Geen nieuwe plaat uiteraard (zanger/gitarist/bandbrein Jon Nödtveidt moet nog een jaartje brommen wegens moord), maar een liveregistratie uit 1997 toen de band op het Wacken Open Air-festival speelde. “Recorded live & evil under a dreadful sky” meldt het hoesje trots. Het is maar één van de kleine details die aangeven dat Dissection tegenwoordig nog steeds volop in het occulte gedachtegoed rondwaart als tien jaar geleden. En als je de interviews heb gelezen die Jon de laatste maanden vanuit de gevangenis heeft gedaan, dan weet je dat dit heerschap (hoe kierewiet ook) ieder woord meent.
Maar terug naar de live-plaat. Die klinkt verbazend goed en ik vraag me dan ook af waarom dit kleinood zes jaar op de plank is blijven liggen. OK, het is geen million dollar-productie, maar dit klinkt wel vele malen beter dan veel live-platen die we tegenwoordig voor onze kiezen krijgen. En dat voor een festivalopname!
Over de muziek kan ik eigenlijk kort zijn: die staat nu vele jaren later nog steeds als een huis. Dissection is altijd een eigenzinnige band geweest die vele anderen heeft beïnvloed (getuige de tientallen Dissection-klonen die er destijds waren) en ze waren mijns inziens één van de weinige bands die met hun melodieuze sound een magische donkere sfeer konden oproepen. Ik noem bijvoorbeeld een “Where Dead Angels Lie”, een song die wat mij betreft nog steeds onovertroffen is en die een subtiele, doch naargeestige sfeer weet op te roepen.
In stilte hoop ik dan ook dat de lange tijd die Jon heeft doorgebracht in de gevangenis juist in het voordeel van Dissection zal spelen. Afgeschermd van al die slappe kost en de duizenden nutteloze releases en zijn duistere gedachtegoed verder ontwikkelend moet het Dissection zowat de enige band zijn die de oude glorietijden van de Zweedse sound kan doen herleven. All hope springs eternal.
Op deze live-plaat staan zeven nummers (niet veel, maar het is en blijft een festivalopname). Vijf van die zeven nummers zijn van hun laatste studioplaat, “Storm of the Light’s Bane”. De enige oude tracks zijn “Frozen” en “The Somberlain” (prima keuze als je ’t mij vraagt). Ieder nummer is voorzien van persoonlijk commentaar van de frontman. Enig inlevingsvermogen in ‘s mans gedachtewereld is hier wel aan de orde.
Verder is het artwork weer gedaan door Necrolord en die wijkt geen millimeter af van het bekende concept. Dus weer een sneeuwlandschap en de bekende grim reaper. Vreemd is trouwens dat de vaste band in het boekje gewoon schaamteloos de ‘Wacken session’ genoemd wordt en dat Jon Nödtveidt zichzelf als enig vast bandlid ziet. Nu, één en ander zal wel te maken hebben met persoonlijke strubbelingen. Rest mij enkel nog te melden dat Jon volgend jaar vrij komt, momenteel staat te springen om een nieuwe plaat op te nemen en dat Faust (ex-Emperor en ook veroordeeld wegens moord) de drums zal verzorgen. Wedden dat die plaat “Jailhouse Rock” zal heten?
Tracklisting:
1. Intro – At the Fathomless Depths
2. Retribution – Storm of the Light’s Bane
3. Unhallowed
4. Where Dead Angels Lie
5. Frozen
6. Thorns of Crimson Death
7. The Somberlain