Dirge – Elysian Magnetic Fields
Division Records, 2011
Het is alweer vier jaar geleden dat ik Wings of Lead Over Dormant Seas besprak
en gezien de redelijk hoge beoordeling destijds werd het inderdaad ook wel weer eens tijd voor nieuw plaatwerk van deze Parijzenaren. In vier jaar kan natuurlijk veel geneuren, maar Elysian
Magnetic Fields gaat eigenlijk vrolijk (lees: somber) door waar Dirge bij de voorganger mee eindigde.
Dat betekent dus weer zeven tracks vol zwaarmoedige post-metal/-doom. Iets toegankelijker en soms melodieuzer dan Neurosis, zwaarder en donkerder dan Isis en trager en meeslepender dan
Cult of Luna, oftewel Dirge maakt er zijn eigen brouwsel van. Lange, opbouwende composities met subtiel gelaagde spanningsbogen, duistere ambient-achtige overgangen en genadeloze
gitaaruitspattingen. Meest toegankelijke track is, ondanks het vrij lange intro, toch wel Obsidian, waarbij een erg fijn basthema en dito lead gitaarpartij het nummer tot grote hoogtes tillen, terwijl
het bij bijvoorbeeld het elf minuten klokkende Cocoon of afsluiter Apogee vooral draait om sfeer en langgesponnen, donkergestemde passages.
Op zich komt Dirge na vier jaar dus niet met een enorm verrassende plaat aanzetten, maar er zijn er in dit (sub)genre maar weinig die zo’n beladen sfeer weten neer te zetten en zulke spannende
nummers weten te schrijven. Het kost even wat moeite en tijd om erin te komen, maar van die moeite zul je geen spijt krijgen.
Elysian Magnetic Fields kan dan ook zonder aarzelen worden toegevoegd aan de collectie van post-metal/-core/-doom liefhebbers en die zijn er genoeg volgens mij.
Tracklisting:
- Morphée Rouge
- Obsidian
- Cocoon
- Sandstorm
- Elysian Magnetic Fields
- Narconaut
- Falling
- Apogee
Line-up:
- Marc T. – guitars, vocals
- Alain B. – drums
- Christophe D.
- Stéphane L. – guitars
- Christian M. – bass
Links: